در این مطلب از اطلس خیر ایران، شما می‌توانید متن مصاحبه با مدیر کانون خیریه سندرم داون ایران را درباره شرایط و وضعیت نیکوکاری در ایران را با توجه به تجربه چندین ساله ایشان با فعالیت در حمایت از افراد سندروم داون بخوانید. 

كانون سندرم داون ايران مركزی غير انتفاعی و مستقل است كه با هدف ارتقاء رشد جسمي و ذهنی افراد سندرم داون تلاش می‌كند و در سال 1382 تاسیس شده و اکنون بیش از 1400 نفر عضو دارد. شما با مراجعه به صفحه بانک اطلاعاتی این کانون در اطلس خیر ایران می‌توانید جزییات بیشتری را درباره آن بخوانید.

صفحه بانک اطلاعاتی کانون خیریه سندرم داون ایران

فضای نیکوکاری در ایران را از جهات مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی چگونه ارزیابی می‌کنید؟

به نظر من فرهنگ ایران به دلیل اینکه با آموزه‌­های دینی و اخلاقی عجین شده و به خاطر اعتقاداتی که مردم آن دارند، برای تأسیس مؤسسات خیریه بسیار مساعد است. در واقع این فرهنگ می‌­تواند منجر به بازتولید چیزی به نام سرمایه‌­ی اجتماعی شود و صورت‌­های مختلف و متنوعی از خدمات عام­‌المنفعه را شکل دهد. 

فضای نیکوکاری از این جهت وضعیت مطلوبی دارد. من معتقدم خلأ مهم در برنامه‌های اقتصادی و اجتماعی، سطح آگاهی مردم است. اگر می‌خواهیم در این حوزه­‌ها بهبود پیدا کنیم، ابتدا مردم باید نسبت به فضای جامعه و مسائل آن آگاهی و اطلاعات دقیق­‌تر و شفاف‌­تری داشته باشند؛ اینکه چه آسیب‌هایی وجود دارد، خلأها کجاست و چه راهکارهایی می­‌توان داشت.

کودکان سندروم داون

پس در درجه­ اول آگاهی ما نسبت به شرایط باید ارتقاء پیدا کند تا بتوانیم چاره‌­جویی کنیم. به­‌طور مثال ما در کانون خیریه­، خودآگاهی و شناخت را اولین اولویتمان نسبت به افراد سندرم داون قرار می‌­دهیم؛ چراکه بسیاری از خانواده‌ها در ابتدا آگاهی درستی نسبت به شرایط فرزند خود ندارند و ممکن است درست عمل نکنند. 

ما در ابتدا با آگاهی‌بخشی به ‌مرور بستر را برای ارتقاء و توان‌بخشی جسمی، حرکتی و ذهنی آنان فراهم می­‌کنیم. درنهایت مناسبات حکومتی هم مؤثر هستند؛ برنامه‌­های اقتصادی و اجتماعی باید با مناسبات حکومتی در هماهنگی قرار بگیرد.

به ­نظر شما در پنج سال گذشته چه رویدادها و اتفاقاتی بر فضای کار خیر تأثیر گذاشته‌­اند؟

نکته‌­ اول این است که کار خیر در چند سال گذشته شکل­‌های مدرن­‌تری به خود گرفته و سهولت بیشتری یافته است. دوم اینکه فرایند آگاه‌سازی تا حدودی مؤثر بوده است؛ به‌­طور مثال مردم تقریباً اطلاعات زیادی پیرامون خیریه‌­ها و نوع فعالیت‌­های آنان کسب کرده­‌اند. سومین مورد نیز ارائه‌­ی گزارش‌­های درست است؛ اینکه خیریه‌­های زیادی گزارش مدون و منظمی از فعالیت‌­ها و اقدامات خود منتشر کرده‌اند و به شفاف­‌سازی این حوزه کمک زیادی کرده‌اند.

همچنین سهولت در روش ارائه‌­ی کمک از اهمیت بالایی برخوردار است؛ به­‌طور مثال موردهای بسیاری بوده که افراد خیر، مایل بودند کمکشان به یک گروه سنی مشخص یا گروهی خاص اختصاص داده شود. این موارد بر حسب علاقه­‌مندی و اهداف کمک‌­کنندگان متفاوت است و احساس می‌­کنم باید در کنار آگاهی‌­بخشیدن به این علایق نیز توجه کرده و به بهبود این فضا کمک کنیم.

روز جهانی سندروم داون

چشم‌­انداز پنج سال آینده حوزه‌­ نیکوکاری در جامعه­ ایران را چگونه می‌­بینید؟

به‌­طور کلی فضا را مطلوب می­‌بینیم و نسبت به آینده خوشبین هستم. یکی از مهم‌ترین دلایل آن نیز این است که امروزه شرکت­‌های مختلف و عام‌­المنفعه‌­ای شکل گرفته‌­اند که به خیریه‌­ها برای گرفتن داوطلب کمک می‌­کنند. نکته‌ی دیگر اینکه تکنولوژی‌­های جدید و فناوری اطلاعات باعث می‌­شود فرایند انجام امور خیر بیش از پیش تسهیل شود و شکل‌­های مدرن‌­تری به خود بگیرد. به عقیده‌­ی من مجموع این عوامل به پویایی این فضا منجر خواهد شد.

اگر بخواهید در جایگاه یک سیاستمدار اقداماتی برای بهبود شرایط نیکوکاری در جامعه انجام دهید، چه نکاتی را لحاظ می‌­کنید؟

دو نکته به نظر من قابل توجه است. یکی از مشکلات و معضلات از نظر من جزیره‌ای بودن فعالیت‌­های خیر در جامعه ماست. برای مثال یک بنیادی در زمینه‌­ی تهیه‌­­ی جهیزیه فعالیت می‌کند، دیگری کودک کار، یکی دیگر هم زنان بدسرپرست و هیچ‌کدام این­ها هماهنگی خاصی با یکدیگر ندارند؛ در صورتی که باید در راستای همدیگر فعالیت کنند. 

در این صورت است که نظام­‌مند و قانون‌­مند می­‌شوند. نکته‌ دوم هم تمرکز کمک­‌هاست. معمولاً در رابطه با یک حوزه­ خاص -مثلاً سالمندان- کمک‌­های زیادی صورت می‌­گیرد اما حوزه‌ دیگری مغفول و ناشناخته باقی می­‌ماند و از کمک‌­ها محروم می‌شود. اگر یکپارچگی و هماهنگی بین سازمان‌­ها شکل بگیرد علاوه­ بر اینکه مشکل جزیره‌ای بودن حل خواهد شد، تمرکز کمک‌­ها نیز تا حدودی بهبود می­‌یابد و توزیع بهتری محقق خواهد شد.