عوامل تاثیرگذار بر گرایش به نیکوکاری در کودکان

آموزش خیرخواهی و نوع‌دوستی به کودکان

بسیاری از والدین تمایل دارند تا نیکوکاری و نوع‌دوستی را به فرزندان خود آموزش دهند. مربیان و معلمان نیز اغلب در تلاش هستند تا مفاهیم این چنینی را به کودکان یاد دهند و این امور را در زندگی روزمره آنها در خانه، مهدکودک و مدرسه جاری سازند تا بعدها این کودکان تبدیل به افرادی نیکوکار شوند. ما می‌خواهیم فرزندانمان به انسان‌هایی با صفا و مهربان تبدیل شوند. این شامل همه چیز می شود، از آموزش مهربانی در به اشتراک گذاشتن اسباب بازی ها در زمین بازی تا کمک به آنها برای تبدیل شدن به بزرگسالانی سخاوتمند که به اهدافی که برایشان اهمیت دارد، توجه می‌کنند.

تحقیقات نشان می دهد که کودکان ارزش رفتار انسان دوستانه را از طریق روش های زیر می آموزند:

الگوسازی: با مشاهده رفتار داوطلبانه که برای کمک به دیگران توسط پدر و مادر، معلم یا مربی آنها الگوبرداری شده است.
یادگیری شناختی: زمانی که یک فرد بزرگسال آگاه به صراحت در مورد بشردوستی، فواید آن، و علل و آثار رفتار بشردوستانه با آنها گفت‌وگو می‌کند.

یادگیری تجربی : فرصت‌هایی برای مشارکت در فعالیت‌های ارائه و خدمت.

همه ما خوشحال می‌شویم که بچه‌هایمان ذاتاً سخاوتمند باشند، اما مانند بسیاری از چیزها از جمله نیوکاری با آموزش رخ می‌دهد؛ بنابراین بسیار حائز اهمیت است تا بدانیم این آموزش قرار است چگونه شکل بگیرد. 

1. الگوی نیکوکاری آن‌ها باشید:

بچه‌های ما با دیدن اینکه اطرافیانشان هدیه میدهند و اینکه چگونه برای دیگران تفاوت ایجاد می‌کند، یاد می‌گیرند که برای بخشش، ارزش قائل شوند. در زندگی روزمره خود، نه فقط در طول فصل تعطیلات، اقدام به نیکوکاری کنید. موسسات خیریه مختلفی را برای حمایت در طول سال به روش‌های مختلف انتخاب کنید - خواه ثبت نام در یک برنامه خیریه خانوادگی، اهدای اسباب‌بازی‌ها، کتاب‌ها و لباس‌هایی که به آرامی استفاده می‌شوند یا جمع‌آوری منظم بطری‌ها و قوطی‌ها برای کمک مالی ماهانه. با حمایت منظم از دلایلی که فرزندانتان به آنها اهمیت می‌دهند، تأثیر تلاش‌هایشان را می‌توانند انجام دهند و چگونه می‌توانند شخصاً به دیگران کمک کنند.

2. در مورد نیکوکاری صحبت کنید:

وقتی والدین در مورد کمک به خیریه صحبت می کنند، فرزندانشان 20٪ بیشتر احتمال دارد این کار را انجام دهند.

محققان پیشنهاد می‌کنند که در آن مکالمات با فرزندانتان، بر مزایایی که سخاوت آنها بر سلامت عاطفی دیگر افراد خواهد داشت تمرکز کنید. همچنین، هنگامی که کودک به یک عمل خیریه می‌پردازد، آن را به شخصیت او نسبت دهید. به آنها بگویید که آنها فردی مهربان و دلسوز هستند به جای اینکه بگویید این کار مهربان و دلسوزانه ای بوده است چرا که آنها شروع به درونی کردن آن می‌کنند و آن را بخشی از هویت و شخصیت خود می‌دانند. شما همچنین می توانید کودک خود را برای بیان نیازهایی که می‌بیند به چالش بکشید. سپس، آنها می توانند یک هدیه مالی بدهند یا زمانی را به سازمانی اختصاص دهند که بتواند به رفع این نیازها کمک کند. برای فرزندان خود محرک‌های کمک را ایجاد کنید و به آنها دیکته نکنید که چه کاری باید انجام دهند یا به چه سازمانی می توانند کمک کنند.

3. فرصت‌های مشارکت برای کودکان ایجاد کنید:

با درگیر شدن در اعمال سخاوتمندانه با هم، شما یک موقعیت طبیعی را ایجاد می‌کنید که در آن صحبت کردن در مورد کاری که انجام می‌دهید بسیار آسان است. بچه‌ها نیز دوست دارند که به جای اهدای پول، دست به کار شوند. در نظر بگیرید که با کودک خود اقدام به عیادت از سالمندان و بیماران کنید و یا با یکدیگر اسباب‌بازی‌هایی را برای اهدا به کودکان نیازمند تهیه کرده و یا با هم نهالی را بکارید، همه این‌ها زمینه انجام کار داوطلبانه برای کودک را ایجاد می‌کند. تلاش کنید تا این کار را به طور منظم انجام دهید، مانند یک بار در هفته. دریافت چنین توجهی به کودک این امکان را می دهد که بداند دریافت مهربانی از طرف دیگری چه احساسی دارد و علاوه بر آن با مشارکت در فعالیت داوطلبانه میل او برای نیکوکاری افزایش می‌یابد. 

4. به بازدید از خیریه‌ها و سمن‌ها بپردازید.

سازمان‌های مردم نهاد و خیریه‌ها می‌‍توانند برای دانش‌آموزان و کودکان اردوهای داوطلبانه ترتیب دهند. در کنار آن، پدر و مادرها نیز میتوانند برای کمک به خیریه‌ها با کودکان خود در آنجا حاضر شوند، این چنین کودکان با مفهوم و ساز و کار کمک به خیریه آشنا شده و علاوه بر آن برای کمک در بزرگسالی تشویق خواهد شد.
در حالی که بچه‌های شما ممکن است عاشق کمک به حیوانات برای نجات باشند، حضور داوطلبانه با تمام خانواده ممکن است بهترین رویکرد نباشد. بسیاری از موسسات خیریه در مورد آنچه که نیاز دارند و مفیدترین آنها هستند، پیشاپیش هستند. برای برخی، این داوطلبان است. برای دیگران، این کالاها و خدمات خاص است. و برای دیگران، کمک های مالی است. برای بیشتر، همه موارد فوق است. بنابراین مطمئن شوید که شما و فرزندانتان قبل از اهدا، با تحقیق یا صرفاً بپرسید که یک سازمان خیریه به چه چیزی بیشتر نیاز دارد.

5. رفتارهای خیرخواهانه را به آنها نشان دهید:

یکی از راه‌های تشویق کودکان به اهدای زمان و پول این است که به آنها نشان دهیم این کار چگونه انجام می‌شود.
وقتی امیلی یوست بزرگ شد، مادر امیلی یوست او را با اهدای خون همراه می‌کرد، کاری که او هر سال چند بار انجام می‌داد. یوست که اکنون مدیر توسعه اتحادیه رای دهندگان زن است، می‌گوید: «برای او مهم بود که این روند را ببینم. مادرش زمانی که من فقط 11 ماهه بودم بر اثر سرطان خون درگذشت و زندگی او به اهدای خون صلیب سرخ وابسته بود.» این بازدیدها تأثیر گذاشت: یوست در جوانی به خون دادن ادامه داد و حتی زمانی که او و یکی از دوستانش لباس قطره های خون پوشیدند تا یک خونخواهی محلی را تبلیغ کنند، در اخبار منتشر شد. 

این نمونه‌ای از آن است که رفتارهای خیرخواهانه والدین و نشان دادن مصادیق آن به کودکان چه نقش و اهمیتی در بزرگسالی دارد.

6. فرزندان خود را از ابتدا تا انتها درگیر کنید:

از انتخاب دلیل گرفته تا جمع‌آوری پول یا جمع‌آوری کالا، از طریق تحویل کمک‌های مالی به یک موسسه خیریه، از فرزندان خود بخواهید در هر مرحله از فرآیند اهدا شرکت کنند. اگر پول می‌دهید یا اقلامی را از یک موسسه خیریه می‌خرید، این به تنهایی ممکن است به اندازه کافی بچه‌هایتان را درگیر نکند که با کمک دادن ارتباط برقرار کنند. به آنها کمک کنید تا از طریق فروش گاراژ، فروش پخت و یا صرفاً از دوستان و خانواده درخواست کمک مالی کنند. صرف زمان و تلاش برای مراحل مختلف و شمارش همه چیزهایی که آنها مطرح کرده‌اند، به آنها کمک می‌کند تا کارهای مورد نیاز را از نزدیک ببینند و به اینکه می‌توانند به دیگران کمک کنند، افتخار می‌کنند.

7. بیش از حد فشار نیاورید:

والدین باید بدانند که موظف هستند تا فرزندانشان را مجبور نکنند که بیشتر از آنچه که می خواهند وقت یا پول بخشش کنند. چشم‌انداز بشردوستانه امروز با روابط مبادله‌ای مبهم است - من این را به شما می‌دهم، شما آن را به من می‌دهید - که به عنوان خیریه منتقل می‌شوند. انگیزه خیریه باید واقعی و داوطلبانه باشد، نه اجباری یا الزامی.
در پایان، خوب است که بگوییم: "شاید فرزندم روزی دنیا را تغییر دهد. و سپس فکر می‌کنید: چگونه می‌توانم به فرزندم کمک کنم که به کسی تبدیل شود که واقعاً می‌تواند این کار را انجام دهم؟

8. به آنها نشان دهید که قبلاً این کار را انجام می دادند:

در نهایت به کودکان خود یادآوری کنید که آنها پیش از شناخت مفهوم نیکوکاری و انسان‌دوستی نیز فردی نیکوکار بوده‌اند. این باعث می‌شود تا آنها گمان نبرند که نیکوکاری یک مفهوم و عمل پیچیده بزرگسالانه است و در نتیجه تمایل بیشتری نسبت به فعالیت‌های خیرخواهی نشان دهند. به یاد آنها بیاورید که لبخند زدن به کسی در خیابان، نگه‌داشتن درب برای کسی، عیادت از بیمار، تقسیم کردن صبحانه با دوست خود، شریک شدن اسباب‌بازی با کسی در مهدکودک و موارد این چنینی نیز آنها را به نیکوکاری نزدیک می‌کند؛ این باعث رضایت آنها از خود و در نتیجه تمایل بیشتر به انجام چنین کارهایی خواهد شد.