در بهار 2020 جامعه آمریکا درگیر سطحی از مشکلات بهداشتی شد که پیش از آن هرگز توسط اکثر آمریکایی‌ها تجربه نشده بود. کرونا ویروس جدید (کووید 19) تلفات انسانی ویرانگری از خود به جای گذاشت و علاوه بر مبتلا کردن بیش از 1.7 میلیون نفر، به مرگ بیش از 100 هزار آمریکایی تا می 2020 منجر شد.
این بحران بهداشت عمومی باعث تعطیلی گسترده جامعه و فاصله‌گذاری اجتماعی شد و تقریباً همه جنبه‌های زندگی آمریکایی‌ها را دچار اخلال کرد.
تعدادی از افراد که در خط مقدم سیستم مراقبت‌های بهداشتی یا در زمینه تهیه اقلام ضروری در فروشگاه‌های مواد غذایی مشغول به کار بودند، با پذیرفتن خطرات بالای بهداشتی و ایمنی همچنان به فعالیت در محل کار خود ادامه دادند.
سایر افراد نیز، به کار در منزل (دورکاری) روی آوردند و در مجموع روش‌های جدیدی را در زندگی شخصی و شغلی خود تجربه کردند. با تعطیلی همزمان مدارس و مهدکودک‌ها، خیلی از والدین مجبور شدند علاوه بر مسئولیت‌های شغلی خود، وظیفه مراقبت از کودکان و مربیان مدارس را نیز به عهده بگیرند.
با این حال برخی دیگر شغل خود را از دست دادند یا دچار مرخصی موقت شدند، چرا که شرکت‌ها تلاش می‌کردند با تعدیل و کاهش قابل توجه نیرو به حیات‌شان ادامه دهند. این شامل کل صنایع از جمله سفر و گردشگری می‌شد که فعالیت‌هایشان تا حد زیادی متوقف شده بود.
نرخ بی‌سابقه بیکاری در کنار سقوط بازارهای مالی باعث ایجاد یک رکود اقتصادی ناگهانی و شدید در آمریکا و سراسر جهان شد. در نتیجه تعداد زیادی از آمریکایی‌ها برای گذران زندگی خود با مشکلاتی مواجه شدند.
سازمان‌های خیریه که غذا و سایر احتیاجات اولیه را تأمین می‌کنند با هجوم چشمگیر خانوارهایی که بسیاری از آنها قبلاً هرگز به این خدمات نیاز پیدا نکرده بودند، روبرو شدند. علاوه بر افزایش تقاضا، خیلی از این مؤسسات مجبور شدند استراتژی جمع‌آوری اعانه را از شکل رویدادهای حضوری به روش‌های دیگر تغییر دهند.
همه‌گیری کووید 19 همچنین ایجاب می‌کرد که سازمان‌ها و جمع‌آوران کمک مالی نسبت به چالش‌های بهداشتی، مالی و سایر چالش‌هایی که آمریکایی‌ها هنگام درخواست کمک‌های مالی با آن مواجه بودند، حساسیت بیشتری به خرج دهند.
ترکیب این شرایط باعث ایجاد یک جو بی‌سابقه برای کمک‌های خیریه در طول ماه‌های اولیه همه‌گیری در آمریکا شد. در حالی که با توجه به استمرار بحران بهداشت عمومی و رکود اقتصادی ناشی از آن، خیلی از این شرایط همچنان پابرجاست، گزارش حاضر می‌کوشد یک تصویر اجمالی از نحوه واکنش خانوارهای آمریکایی به همه‌گیری کووید 19 از طریق اقدامات خیریه را ارائه دهد.
این گزارش علاوه بر بررسی اینکه آیا خانوارها کمک کرده‌اند یا خیر و میزان کمک‌هایشان چقدر بوده است، به توصیف اینکه "کمک‌های خیریه در ماه‌های اولیه همه‌گیری را چطور می‌توان با کمک خیریه در دوران رکود مقایسه کرد" نیز می‌‌پردازد. مطالعه حاضر همچنین تأثیر مؤلفه‌های خاص بحران بر کمک‌های خیریه را مورد توجه قرار می‌دهد.
در نهایت برای ارائه تصویری دقیق از واکنش‌های نیکوکارانه به همه‌گیری، این گزارش تفاوت‌های موجود در بین خانوارها را با تمرکز ویژه بر جنسیت و وضعیت تأهل نشان می‌دهد. این یافته‌ها، نقطه شروع آشنایی با تغییرات نیکوکاری متأثر از رشد همه‌گیری کووید 19 است.
برای مطالعه :
در حالی که تحقیقات گذشته پیرامون وضعیت نیکوکاری پس از وقوع بلایای طبیعی و در طول دوران رکود اقتصادی، نکاتی را درباره تغییرات کمک‌های خانواری به تصویر می‌کشید، اما ویژگی‌های منحصر به فرد «بحران دوگانه» جاری شامل همه‌گیری جهانی و رکود اقتصادی ناشی از آن با رویدادهای پیشین قابل قیاس نیست.
مطالعه حاضر دیدگاه‌های جدیدی را درباره نحوه واکنش نیکوکارانه خانوارهای آمریکایی در این محیط بی‌سابقه مطرح می‌کند. این یافته‌ها به مؤسسات خیریه و کارشناسان مربوطه کمک می‌کند استراتژی‌های نیکوکاری فردی را با ادامه بحران فعلی تطبیق دهند و نیز رویکردهایی را برای بحران‌های آتی آماده کنند.
کمک‌های خیریه در دوران شیوع کرونا با دوران رکود اقتصادی
هرچند بررسی صرف تغییرات کمک‌های خیریه خانوارهای آمریکایی در ماه‌های نخست همه‌گیری کووید، دیدگاه‌های مفیدی را درباره نحوه تغییر کمک‌های خیریه در واکنش به بحران ارائه می‌کند، اما با نگاهی به کمک‌های این خانوارها در گذشته می‌توان به الگوی واضح‌تری دست پیدا کرد.
این الگوها نشان می‌دهد که نحوه تغییرات کمک‌های خانواری به انواع مختلف سازمان‌های خیریه در ماه‌های اولیه بحران، همسویی نزدیکی با کمک‌های صورت‌گرفته در طول رکودهای اقتصادی گذشته دارد. آمار مؤسسه «Giving USA» نشان می‌دهد که در طول سالیان رکود معمولاً کمک‌رسانی برای نیازهای اولیه افزایش می‌یابد، در حالی که کمک به اهداف مذهبی نسبتاً ثابت مانده و کمک به آموزش و هنر نیز معمولاً رو به کاهش می‌گذارد.
در شکل 1 درصد خانوارهایی که کمک‌های خود به انواع مختلف سازمان‌های خیریه را در ماه‌های اولیه همه‌گیری کووید 19 افزایش یا کاهش دادند با نسبت کمک‌های سال 2019 این خانوارها مقایسه شده است.
این مقایسه با نگاهی دقیق به ارتباط کمک‌های گذشته خانوارها با تغییرات کمک‌های آنها در ماه‌های اولیه بحران، الگویی مشابه را برای دوران کووید-19 پیشنهاد می‌دهد.
- نوارهای آبی رنگ در شکل 1 نشاندهنده درصد خانوارهایی است که کمک‌های آنها به سه نوع سازمان خیریه در ماه‌های اولیه همه‌گیری کووید کاهش یا افزایش یافته است.
- نوارهای زرد رنگ نیز نشاندهنده درصد کمک‌های سال 2019 به این نوع سازمان‌ها توسط خانوارهایی است که کمک‌هایشان در ماه‌های اولیه بحران با کاهش یا افزایش مواجه شده است.
برای مثال با نگاهی به ستون‌های «افزایش‌یافته» برای نیازهای پایه/سلامت مشخص می‌شود که تنها 18.5 درصد از خانوارها کمک‌های خود در این رابطه را افزایش داده‌اند، اما این تعداد 18.5 درصدی، 31.4 درصد از کمک‌های سال 2019 به سازمان‌های مایحتاج پایه/بهداشتی را تشکیل دادند.
به عبارت دیگر این خانوارها با مبالغ بیشتری در حال کمک کردن هستند. همچنین با نگاهی به سازمان‌های خیریه فعال در زمینه نیازهای پایه/سلامت مشخص می‌شود که اختلاف تقریباً برابری بین خانوارهایی که کمک‌های خود را در ماه‌های اولیه همه‌گیری کاهش دادند نسبت به آنهایی که این کمک‌ها را افزایش دادند، وجود دارد (هر دو حدود 19 درصد).
در رابطه با مؤسسات خیریه‌ی متمرکز بر مذهب، درصد خانوارهایی که کمک‌های خود به این سازمان‌ها را کاهش دادند (20.5 درصد) بیشتر از آنهایی است که این کمک‌ها را افزایش دادند (7.1 درصد).
با این حال درصد نسبتاً ثابتی از دلارهای خیریه که در سال 2019 صرف کمک‌های مذهبی شد، از جانب خانوارهایی بود که کاهش کمک‌های خیریه (9.6 درصد) را در برابر افزایش آن (7.9 درصد) به سازمان‌های مذهبی در ماه‌های ابتدایی همه‌گیری گزارش دادند که نشان می‌دهد کمک به این سازمان‌ها شاید نسبتاً پایدار باقی بماند.
در خصوص سازمان‌هایی که بر اهداف دیگر چون آموزش، هنر و محیط زیست متمرکز هستند، درصد خانوارهایی که کمک‌های خود به این سازمان‌ها را کاهش دادند (21.4 درصد) بسیار بیشتر از خانوارهایی بود که این کمک‌ها را در طول ماه‌های اولیه همه‌گیری کووید 19 افزایش دادند (6.0 درصد).
به علاوه سهم بالاتر کمک‌های دلاری که در سال 2019 صرف سازمان‌های متمرکز بر این اهداف شد از جانب خانوارهایی بود که کمک‌های خود را در طول ماه‌های بحران کاهش دادند (18.1 درصد) تا افزایش (11.3 درصد).
در قیاس با سازمان‌هایی که بر نیازهای پایه/سلامت و مذهب متمرکز هستند، این الگو چشم‌انداز چالش‌برانگیزتری را برای کمک‌های خیریه به سازمان‌هایی با اهداف دیگر نشان می‌دهد.
با توجه به استمرار همه‌گیری، تحقیقات بیشتری درباره ادامه این روندها در بلندمدت لازم است. با این حال، داده‌های اولیه نشان می‌دهد که همچون رکودهای اقتصادی گذشته، سازمان‌هایی که به رفع نیازهای پایه و سلامتی می‌پردازند می‌توانند بهتر از سازمان‌های متمرکز بر مذهب و خصوصاً سازمان‌هایی که در راستای اهداف دیگر خدمت می‌کنند، عمل نمایند.
1. یافته شماره یک:
بر اثر شرایط موجود در ماه‌های اولیه همه‌گیری (مانند عدم اطمینان درباره شیوع ویروس و تأثیرات اقتصادی بیشتر)، احتمال بیشتری می‌رفت تا خانوارها کمک‌های خود را کاهش دهند تا افزایش.
این نظرسنجی علاوه بر بررسی تغییرات کمک‌های خیریه خانوارهای آمریکایی در طول ماه‌های نخست همه‌گیری کووید 19 به دنبال تشخیص مؤلفه‌های خاص و تأثیرگذار همه‌گیری بر کمک‌های خیریه طی این مدت بود.
همچون مواردی که در مقاله «آیا ابتلا به کووید-19 بر میزان بخشندگی خانوارهای آمریکایی تأثیر می‌گذارد؟» ذکر شد، اکثر خانوارها، فعالیت‌های نیکوکارانه خود را بر اثر شرایط خاص موجود در ماه‌های اولیه همه‌گیری تغییر ندادند، اما افرادی که در واکنش به این شرایط از تغییر کمک‌های خیریه خبر دادند، به احتمال زیاد کمک‌هایشان طی این مدت کاهش یافت تا افزایش.
شکل 2 نشان می‌دهد که بیشترین درصد از خانوارهای آمریکایی به ترتیب افراد مبتلا به کووید (10.4 درصد) - افرادی که شخصاً با آنها آشنایی داشتند - و عدم اطمینان درباره شیوع بیشتر ویروس (10.2 درصد) را به عنوان مؤلفه‌هایی از همه‌گیری که باعث افزایش فعالیت‌های نیکوکارانه آنها در بهار 2020 شد، معرفی کرده‌اند.
همچنین بخش بسیار عمده‌ای از خانوارها از عدم اطمینان - چه در مورد تأثیرات اقتصادی بیشتر (32.8 درصد) و چه در خصوص ادامه شیوع کووید-19 (28.1 درصد) - به عنوان مؤلفه‌ای از همه‌گیری که باعث کاهش کمک‌های آنها طی این مدت شد، یاد کردند.
این نشان می‌دهد که انواع مسائل ناشناخته پیرامون شیوع ویروس و اثرات اقتصادی آن جزو ملاحظات کلیدی در تصمیم‌گیری خانوارهای آمریکایی بر سر اهدای کمک‌های خیریه در ماه‌های اولیه بحران بوده است.
این یافته همچنین با نتایج تحقیقات گذشته که براساس آن عدم اطمینان به مباحث نیکوکاری و خیریه آسیب می‌زند، منطبق است.
تأثیرات فاصله‌گذاری اجتماعی و تعطیلی‌های جامعه بر درآمد خانوارها (27.7 درصد) و ارتباطات اجتماعی (27.1 درصد) نیز همچون عدم اطمینان باعث کاهش کمک‌های خانواری طی این مدت شد.
با نگاهی دقیق به خانوارهایی که تأثیر مؤلفه‌های خاص همه‌گیری بر کاهش کمک‌های مربوطه در ماه‌های اولیه بحران را گزارش دادند، الگوهای متفاوتی در بین زنان مجرد، مردان مجرد و خانوارهای متأهل/شریک ظاهر می‌شود.
2. یافته شماره دو:
در طول ماه‌های اولیه بحران، زنان مجرد بیشتر از مردان مجرد و زوج‌های متأهل/شریک احتمال می‌رفت که کمک‌های خود را بر اثر مؤلفه‌های خاص همه‌گیری کووید 19 کاهش دهند.
در حالی که زنان مجرد بیش از مردان مجرد و زوج‌های متأهل/شریک احتمال می‌رفت که فعالیت‌های نیکوکارانه خود را کاهش دهند، اما این اختلاف از لحاظ آماری معنادار نبود. با این حال، تفاوت‌های آماری معناداری از لحاظ تأثیر مؤلفه‌های خاص همه‌گیری بر کمک‌های خیریه این گروه‌ها در ماه‌های نخست بحران دیده شد (یافته شماره یک).
همانطور که در شکل 3 مشهود است، زنان مجرد بیش از مردان مجرد و زوج‌های متأهل از کاهش کمک‌های خیریه خود در ماه‌های اولیه بحران بر اثر جنبه‌ها و مؤلفه‌های خاص همه‌گیری خبر دادند. تجزیه و تحلیل رگرسیون نشان داد که هنگام کنترل سایر متغیرهای جمعیت‌شناسی که با کمک‌های خیریه در ارتباط بودند، اختلاف بین زنان و مردان مجرد از لحاظ آماری معنادار بود.
این الگو با تحقیقات گذشته که براساس آن زنان مجرد در موقعیتی مشابه با مردان مجرد احتمال بیشتری برای کمک کردن با مبالغ بالاتر دارند، متفاوت است. گرچه تحقیقات بیشتری برای درک کامل این یافته لازم است، اما مطالعات اخیر نشان می‌دهد که زنان تا حد بسیار بیشتری تحت تأثیر همه‌گیری و رکود اقتصادی ناشی از آن قرار گرفته‌اند که می‌تواند توانایی آنها برای کمک‌های خیریه را کاهش دهد.
این الگو در تضاد با «رکود بزرگ» است که تأثیر بیشتری بر مردان داشت. تفسیر احتمالی دیگری که می‌توان از این قضیه داشت، ترجیح زنان برای کمک‌های مشارکتی است و به بیان دیگر نبود تعاملات اجتماعی در ماه‌های اولیه همه‌گیری شاید تأثیر کاهنده‌ای بر کمک‌های آنها داشته باشد.
بحث و نتیجه‌گیری
همه‌گیری کووید-19 یک بحران پیچیده است که تأثیرات گسترده اجتماعی و اقتصادی آن جو بی‌سابقه‌ای را برای کمک‌های خیریه در بهار 2020 ایجاد کرد. این شرایط تأثیر زیادی بر امور خیریه داشته و کمک‌های خانوارهای آمریکایی، مقدار کمک‌ها و اهداف و سازمان‌هایی که تحت حمایت آنها قرار می‌گیرند را متأثر ساخته است.
با این وجود خانوارها در جهت برطرف کردن تأثیرات متعدد همه‌گیری بر جوامع خود گام برداشته‌اند، به طوری که تقریباً دو سوم از آنها مشغول کمک‌های مستقیم به سازمان‌های خیریه، افراد یا مشاغل هستند و حدود نیمی از خانوارها به ویژه در گروه‌های سنی جوان‌تر نیز طی چند ماه نخست بحران در آمریکا با کمک‌های غیرمستقیم خود به کووید-19 واکنش نشان دادند.
طی ماه‌های نخست همه‌گیری، درصد نسبتاً بیشتری از خانوارهای آمریکایی (و با مبالغ نسبتاً بالاتر) نسبت به بلایای طبیعی اخیر در امور خیریه مشارکت کردند. در رابطه با دریافت‌کنندگان کمک‌های خیریه، همه‌گیری کووید به طرق مختلف بر مؤسسات خیریه تأثیر گذاشته است.
سازمان‌هایی که به عنوان حلال مشکلات ناشی از این بحران شناخته می‌شوند، شاید بیشتر از بقیه از کمک‌های مرتبط با کووید 19 سود برده باشند و در مقابل آنهایی که مأموریت‌شان ارتباط مستقیم با این بحران ندارد، ممکن است سود کمتری را به دست آورده باشند.
به علاوه سازمان‌هایی که شدیداً به داوطلبان متکی هستند، مجبور شده‌اند تا کاهش کمک‌های زمانی را جبران کنند، چرا که تعطیلی جامعه و الزامات فاصله‌گذاری اجتماعی تا حد زیادی مانع از داوطلبگی حضوری می‌شود.
بیشتر بخوانید :
مؤلفه‌های خاص این همه‌گیری نسبت به سایر مؤلفه‌ها تأثیر بیشتری بر کمک‌های خانواری در آمریکا داشته است. به دلیل استمرار بحران بهداشت عمومی و رکود اقتصادی ناشی از آن، «عدم اطمینان» عامل مهمی در تصمیم‌گیری خانوارها برای کاهش فعالیت‌های بشردوستانه تلقی شده است.
کسانی که کمک‌های خود را افزایش داده‌اند، احتمالاً این اقدام را تحت تأثیر قرارگیری در کانون بحران به خاطر ابتلای خانواده یا دوستان خود به کووید-19 انجام داده‌اند. همچنین تفاوت‌های جنسیتی در زمینه تأثیرات همه‌گیری اهمیت داشته است.
زنان در خانه و محل کار در خط مقدم این بحران بوده‌اند: از تشکیل کادر درمانی اضطراری گرفته تا مسئولیت‌های مراقبتی بیشتر از کودکان و بستگان سالخورده. بنابراین با وجود تحقیقات قوی که نشان می‌دهند زنان خصوصاً نسبت به این رفتارها گرایش دارند، این وظایف فضای کمتری را برای اختصاص زمان و پول آنها جهت امر نیکوکاری باقی گذاشته است.
پیامدهای بررسی آثار کووید-19 بر فعالیت موسسات خیریه و...
گرچه تأکید این گزارش بر تغییرات کمک‌های خیریه خانواری در آمریکا طی ماه‌های نخست همه‌گیری کووید 19 است، اما این واقعیت که اکثر خانوارها کمک‌های خود را طی این مدت تغییر ندادند، می‌تواند یک نشانه مثبت برای نیکوکاری تلقی شود.
این نکته نشان می‌دهد که کمک‌های خیریه یک عادت دیرینه و ریشه‌دار در خیلی از خانوارهاست که صرف‌نظر از اوضاع شخصی آنها پابرجا مانده و اصول بنیادی جمع‌آوری کمک‌های خیریه همچنان جاری و ساری است.
مؤسسات خیریه و اعضای آنها برای تشویق دیگران به کمک‌های مستمر باید به اهمیت اطلاع‌رسانی دقیق اقداماتی که در واکنش به کووید 19 اختیار کرده‌اند و چرایی حمایت از اهدافشان، واقف باشند.
ایجاد ارتباط مجازی با اهداکنندگان نیز در دوران همه‌گیری و پس از آن اهمیت زیادی دارد. به مجرد آنکه برگزاری رویدادها و مراسم (به لحاظ بهداشتی) ایمن تلقی شود، ممکن است برخی افراد به ویژه آنهایی که مسن‌تر یا از نظر پزشکی آسیب‌پذیر هستند همچنان در تعاملات اجتماعی خود احتیاط به خرج دهند.
بنابراین یافتن راه‌های خلاقانه برای ادامه مشارکت اهداکنندگان و گنجاندن این روش‌ها در استراتژی‌های جمع‌آوری کمک پس از پایان همه‌گیری حائز اهمیت است. رویدادهای مجازی، فرصتی را برای گسترش حامیان سازمان به افرادی که شاید مشغله زیادی داشته باشند تا اینکه تحت شرایط عادی از شرکت در جلسات حضوری خودداری می‌کنند، فراهم می‌نمایند.
این نوع استراتژی‌ها در رویدادهای داوطلبانه و جمع‌آوری کمک و نیز پرورش و نظارت بر اهداکنندگان اعمال می‌شوند و حتی زمانی که محدودیت‌ها رو به کاهش روند، می‌توانند یک قالب ترکیبی به خود بگیرند.
تحقیقات نشان می‌دهد که ایجاد حس اجتماعی، چه به صورت حضوری و چه آنلاین، خصوصاً برای کسانی که به دنبال جذب اهداکنندگان زن هستند، بسیار مهم است.
به نظر می‌رسد مؤلفه‌های مختلف همه‌گیری به ویژه عدم اطمینان اقتصادی و الزامات تعطیلی جامعه/ فاصله‌گذاری اجتماعی در ماه‌های اولیه بحران تأثیر منفی بر فعالیت‌های خیریه زنان داشته است. مطالعات نشان می‌دهد که حتی در زمان رونق و شکوفایی اقتصادی، روش‌هایی از کمک خیریه فراتر از کمک‌های مالی خصوصاً برای اهداکنندگان زن جذابیت دارد.
جمع‌آوران کمک‌های مالی می‌توانند به سراغ زنانی بروند که کمک‌هایشان اخیراً کاهش یافته تا راه‌های دیگر کمک کردن آنها نظیر نوشتن یادداشت تشکر خطاب به اهداکنندگان عضو، ایجاد یک پست وبلاگی درباره دلایل حمایت از سازمان یا حتی ایجاد یک حلقه کمک را امتحان کنند. روش‌های کمک جمعی مقبولیت بیشتری برای اهداکنندگان زن دارد.
در نهایت اهداکنندگان و مؤسسات خیریه باید در نظر داشته باشند که اوضاع کنونی سرانجام رو به بهبود خواهد گذاشت. حتی در زمانی که اهداکنندگان ناچار به توقف کمک‌های خود شده‌اند، باید بخشی از جامعه کمک‌کنندگان باقی بمانند و پیام‌های ارتباطی و به‌روزرسانی‌ها را از سازمان‌های تحت حمایت‌شان دریافت کنند.
حفظ ارتباط با این اهداکنندگان اطمینان می‌دهد که آنها به مجرد پایان بحران و بهبود اوضاع مالی، کمک‌های خود را از سرگرفته یا حتی افزایش خواهند داد. با بازگشت اطمینان خاطر بیشتر به جهان، تلاش برای تقویت روابط با اهداکنندگان در این دوران چالش‌انگیز طی سال‌های آینده به ثمر خواهد نشست.
منبع: IUPUI
04 خرداد 1403
ارسال نظر