تیم اطلس خیر ایران در ادامه پروژه «سیمای نیکوکاری شهر سنندج» با مدیرعامل خیریه صلاح‌الدین به گفت‌و‌گو پرداخته است.
پیشنهاد ما:
در ابتدا لطفاً خودتان را معرفی بفرمایید. از چه سالی فعالیت‌های خیر را آغاز کردید و خیریه صلاح‌الدین چه زمانی و با چه هدفی تأسیس شد؟
بنده سال 1382 کار خیریه را در مؤسسه خیریه دارالاحسان شروع کردم. در آنجا مسئول فنی کودکان بی‌سرپرست بودم و 18 سال کار کردم. بعد از 18 سال بازنشست شدم. تقریباً اوایل امسال بود که به مؤسسه خیریه صلاح‌الدین آمدم. مؤسسه خیریه صلاح‌الدین سال 90 تأسیس شده است. زمینه‌های فعالیت این مجموعه تقریباً گسترده است و حوزه‌های متعددی را دربرمی‌گیرد؛ خانواده‌های بی‌سرپرست و بدسرپرست، کمک‌های دانش‌آموزی و دانشجویی، کمک‌های پزشکی و درمانی و کمک‌های مستمر مالی. در این زمینه ما یک لیست 500 نفری از مددجویانمان را در دست داریم که در مناسبت‌های مختلف بسته‌های معیشتی و آموزشی به آنها اعطا می‌کنیم. اما در کل کمک‌هایمان به یک قشر خاص اختصاص پیدا نکرده است.
در این میان، خانه خیرین سنندج جهت پیشگیری از پراکندگی در چنین موقعیت‌هایی، مناطق شهر را بین 50-60 مؤسسه تقسیم کرده است. به ما هم سه منطقه حاشیه‌های شهر را داده‌اند؛ اما نمی‌توان مرزبندی آن را رعایت کرد؛ الان هم بیشتر مددجویانمان از مناطقی دیگری هستند؛ زیرا متأسفانه تعدادی از مؤسساتی که الان ثبت شده، کار نمی‌کنند و مددجویانشان درمقابل به ما مراجعه می‌کنند؛ ما هم که نمی‌توانیم همه آنها را رد کنیم؛ مجبوریم یک تعدادی از آنها را که وضع بدی دارند، بپذیریم.
در حال حاضر چالش‌های حوزه خیر را چه می‌دانید؟
یکی از مشکلات ما این است که ارگان‌های دولتی به مؤسسات خیریه کمکی نمی‌کنند؛ شاید حتی سد راهشان هم باشند. استان کردستان و مخصوصاً شهر سنندج جمعیت زیادی دارد و متأسفانه بیکاری نیز در آن بیداد می‌کند. وضعیت اقتصادی مردم بد است و جمع کردن کمک از خیرین بسیار مشکل. یکی دیگر از نیازهایی که الان تبدیل به معضل شده مسئله مسکن است. اکثر خانه‌هایی که در حاشیه‌ی شهرند 5 میلیون تومان ودیعه دارند، که همین مبلغ با تورمی که در حال حاضر بر وضعیت جامعه حاکم است روزبه‌روز افزایش پیدا می‌کند و متأسفانه ما توان این را نداریم که همه این نیازها را برطرف کنیم.
تعداد اعضای خیریه‌تان چقدر است؟
ما یک مسئول مشارکت برای فعالیت اجرایی داریم، که شاید حدود بیست نفر کنارش باشند، که همه آنها به‌صورت داوطلبانه کار می‌کنند. هیئت‌مدیره و هیئت‌امنا هم داریم، که همه آنها نیز داوطلبانه کار می‌کنند. در کل هرچه کار می‌کنیم حقیقتاً برای مددجوهاست. برای خودمان اجر مادی ندارد.
از نظر شما نقاط قوت مردم سنندج چیست؟
شکر خدا می‌توانم بگویم حس همدردی مردم خیلی خوب است. الان برای مثال 50-60 مؤسسه خیریه داریم که تمام منابع مالی آنها را مردم تأمین می‌کنند. حتی خانواده‌هایی که فقیرند و ما به آنها کمک می‌کنیم نیز به مؤسسات کمک می‌کنند.
رفتار کردها در زمینه اعلام نیازمندی معمولاً چگونه است؟ من که شنیدم خیلی سخت نیازشان را ابراز می‌کنند. شما چطور مددجوهایتان را پیدا می‌کنید؟
مددجویان را اغلب دوستان معرفی می‌کنند؛ بعد ما درخصوص آنها تحقیق می‌کنیم. یک سری هم دیگر واقعاً نیازمندند و نمی‌توانند بیرون به هر کسی پناه ببرند؛ اما وقتی با مؤسسات راحت بشوند مشکلاتشان را در میان می‌گذارند.
مهم‌ترین اولویت‌های کار خیر سنندج را چه می‌دانید؟
به نظرم یکی از اولویت‌ها حوزه درمان است؛ بعد مسکن و بعد از آن کمک‌های دانشجویی و دانش‌آموزی و کمک‌های مستمر به خانواده‌های بی‌سرپرست. در کل به نظر من پزشکی و مسکن در اولویت است.
با توجه به این شرایط، آینده حوزه خیر را در سنندج چطور ارزیابی می‌کنید؟
در این باره می‌توانیم با مشاهده وضعیت اقتصادی کل کشور، نظر بدهیم؛ مشخص است که خوب نیست و روزبه‌روز بدتر هم می‌شود و به‌تبع آن تعداد افراد فقیر همواره بیشتر می‌شود.
در پایان هر صحبتی دارید بفرمایید.
انتظار داریم با توجه به عام‌المنفعه و خیرخواه بودن فعالیت مؤسسات خیریه، ادارات دولتی به‌جای بروکراسی‌های دست‌وپاگیر، نسبت به تسریع و تسهیل امور مربوط به مؤسسات، همکاری و اهتمام لازم را به‌عمل آورند.
بیشتر بخوانید:
04 خرداد 1403
ارسال نظر