تیم اطلس خیر ایران در ادامه پروژه «سیمای نیکوکاری شهر سنندج» با مدیرعامل خیریه روجیار به گفت‌و‌گو پرداخته است.
پیشنهاد ما:
در ابتدا لطفاً خودتان را معرفی کنید و بفرمایید این مجموعه خیریه چه سالی، با چه هدفی و با چه فعالیت‌های عمده‌ای کار خود را آغاز کرده و در حال حاضر مشغول چه فعالیت‌هایی‌ست؟
بنده دو سال است که مدیرعامل این مؤسسه هستم. اهداف این مؤسسه مانند سایر مؤسسات خیریه بیشتر کمک به نیازمندان در حوزه‌های مختلف است، که بیشتر بر مسائل معیشتی متمرکز است. البته کار ما تنها معیشتی هم نیست؛ بلکه همه نیازهای درمانی، تحصیلی و اشتغال‌زایی مددجویان را نیز دربرمی‌گیرد. یکی دو سال پیش در خانه خیرین استان روی تخصصی‌سازی مؤسسات کار کردیم و توانستیم هشت مؤسسه را جهت انجام کارهای دانش‌آموزی و دانشجویی هماهنگ کنیم، که این مؤسسه هم یکی از آن‌هاست. اگر این کار گسترش پیدا کند و سایر مؤسسات هم حوزه تخصصی خود را اتخاذ کنند از اتلاف انرژی و هزینه ناشی از موازی‌کاری جلوگیری می‌شود. این است که این مؤسسه روی بحث تحصیل دانش‌آموزان و دانشجویان و جلوگیری از ترک تحصیل آنان متمرکز شده است.
این مؤسسه از سال 89 شروع به کار کرده و در حال حاضر هفتاد دانش‌آموز و دانشجو را تحت پوشش داریم که کل امورات تحصیلشان را به عهده گرفته‌ایم. در طول سال هم مددکارانی داریم که وضعیت آنان را ارزیابی می‌کنند. درواقع این مؤسسه حدود بیست مددکار اجتماعی و آموزشی دارد، که به مدرسه سرکشی می‌کنند و فرایند تحصیل، کارنامه، افت تحصیلی و در صورت وجود ترک تحصیل آنان کنترل می‌کنند و دلایلش را جویا می‌شوند تا آن‌ها را برطرف کنیم و اگر از عهده ما خارج بود به مؤسسات دیگر واگذار کنیم.
درخصوص کارهای تابستانی هم معمولاً پیگیری می‌کنیم که در فعالیت‌های ورزشی و هنری ثبت‌نام شوند. در طول تحصیل هم کسانی را که بخواهند در کلاس‌های آموزش زبان و فوق برنامه و کلاس‌های کنکور ثبت‌نام می‌کنیم. خیّرینمان هم که مردم‌اند. از هیچ ارگان دیگری کمک دریافت نمی‌کنیم و درآمد ثابتی نداریم. همه کسانی هم که اینجا کار می‌کنند داوطلب‌اند؛ از رئیس هیئت‌مدیره و مدیرعامل تا آخرین نفر. اینجا ما یک ریال هزینه نیرو نمی‌دهیم.
به‌طور کلی وضعیت شهر سنندج را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اوضاع خوبی نیست متأسفانه. وضعیت اقتصادی خوب نیست؛ زیرا کار نیست. جوان‌های ما همه بیکارند؛ حتی خیلی از فارغ‌التحصیل‌هایمان. از نظر زیست‌محیطی هم بد نیست؛ منطقه ما کوهستانی است؛ آب و هوایش خوب است. اگر این پارک‌ها را آتش نزنند، خوب است. ولی از نظر معیشتی مردم در رفاه نیستند؛ متأسفانه مردم تحت‌فشارند. وضعیت مسکن که دیگر غوغا می‌کند؛ کسی جرئت ندارد خانه‌اش را تخلیه کند؛ چون تخلیه کند باید دوبرابرش را بپردازد.
آیا مردم سنندج در مسیر کار خیر همراه‌اند؟
خیلی؛ کردها خیلی خیّرند. نان هم نداشته باشند، کار خیر خودشان را می‌کنند. از سوی دیگر اینکه طلب کمک بکنند هم برایشان سخت است. خود ما غالب مددجویانمان را با واسطه پیدا کردیم. به‌خاطر همین فکر می‌کنم خیلی از طرف مددجوها سوءاستفاده نمی‌شود. چون ما تو شهرهای دیگر داریم که مثلاً شما یک وسیله‌ای به مددجو می‌دهید و مددجو آن را می‌فروشد و خرج اعتیادش می‌کند. حال ما نمی‌گوییم صددرصد اما درصد بالایی از مددجویان اصلاً چنین کارهایی را نمی‌کنند. حتی ما بعضاً وسیله می‌دهیم، طرف می‌گوید نه، من نیاز ندارم؛ آن وسیله‌ها را به شخص دیگری بده. در کل سوءاستفاده کم است.
در حال حاضر مهم‌ترین اولویت‌های کار خیر سنندج را چه می‌دانید؟
اشتغال و سپس درمان. اینجا بیماری خیلی غوغا می‌کند؛ مخصوصاً سرطان. برای همین با استانداری هماهنگ کردیم و درصددیم بیمارستانی مثل زنجان راه بیاندازیم؛ ولی خب کار زیادی می‌خواهد. مسئله اصلی اما اشتغال است ؛ زیرا فرد، اگر شغل داشته باشد، دچار اعتیاد نمی‌شود و کارهای خلاف نمی‌کند.
مهم‌ترین چالش‌های پیش روی خیریه‌ها را در شهر سنندج چه می‌دانید؟
موازی‌کاری خیریه‌ها مشکل بزرگی است. متأسفانه آمار صدور مجوز خیلی زیاد است. متولیان آن هم متعددند؛ یعنی کمیته به نام مددکاری مجوز می‌دهد (جالب اینجا است که مددکاری هم شماره حساب شخصی می‌دهد، که خلاف است)؛ سپس خود استانداری به انجمن‌ها و NGOها مجوز می‌دهد (جالب اینجاست که برای NGOها تعریف شده باید چه‌کار بکنند؛ بعد می‌آیند کار خیر می‌کنند). یعنی تعداد مؤسسات، مؤسسات بالادستی و حوزه فعالیت‌ها متأسفانه اصلا واحد و مشخص نیست. این امر موجب تداخل مسئولیت می‌شود.
علاوه بر این مؤسسات با ادارات نیز یک چالش‌هایی را دارند؛ بحث تمدید مجوز و ثبت اسناد، که خیلی زمانبر است و یک پروسه چند ماهه را شامل می‌شود. بهزیستی هم جدیداً یک سامانه‌ای طراحی کرده که باید تمام مدارک هیئت‌امنا را در آن بارگذاری کنیم، که کار سختی است.
همچنین مؤسسات با مالیات هم مشکل دارند. البته این را ما تقریباً حل کردیم و طی جلساتی که با مسئولان گذاشتیم مشخص شد که اگر حساب و کتابمان درست باشد، دچار مشکل مالیاتی نمی‌شویم.
با توجه به این وضعیت آینده خیریه‌ها را چطور ارزیابی می‌کنید؟
افزایش قیمت‌ها و تورم باعث شده که ورودی ما هم خیلی کم شود. در آینده، اگر با همین فرمان جلو برویم، خیریه‌ها نمی‌توانند جوابگوی این خیل عظیم نیازمند باشند.
در پایان اگر صحبتی دارید بفرمایید.
آرزو داریم روزی بیاید که محتاج نداشته باشیم. ما چیزی از کشورهای دیگر کم نداریم. البته کشورهای دیگر هم محتاج دارند؛ اما اوضاع را مدیریت می‌کنند. ما در کشور منابع زیاد داریم که مدیریت نمی‌شوند.
بیشتر بخوانید:
22 فروردین 1402
ارسال نظر