در بهار 2020 جامعه آمریکا درگیر سطحی از مشکلات بهداشتی شد که پیش از آن هرگز توسط اکثر آمریکایی‌ها تجربه نشده بود. کرونا ویروس جدید (کووید 19) تلفات انسانی ویرانگری از خود به جای گذاشت و علاوه بر مبتلا کردن بیش از 1.7 میلیون نفر، به مرگ بیش از 100 هزار آمریکایی تا می 2020 منجر شد.
این بحران بهداشت عمومی باعث تعطیلی گسترده جامعه و فاصله‌گذاری اجتماعی شد و تقریباً همه جنبه‌های زندگی آمریکایی‌ها را دچار اخلال کرد.
تعدادی از افراد که در خط مقدم سیستم مراقبت‌های بهداشتی یا در زمینه تهیه اقلام ضروری در فروشگاه‌های مواد غذایی مشغول به کار بودند، با پذیرفتن خطرات بالای بهداشتی و ایمنی همچنان به فعالیت در محل کار خود ادامه دادند.
سایر افراد نیز، به کار در منزل (دورکاری) روی آوردند و در مجموع روش‌های جدیدی را در زندگی شخصی و شغلی خود تجربه کردند. با تعطیلی همزمان مدارس و مهدکودک‌ها، خیلی از والدین مجبور شدند علاوه بر مسئولیت‌های شغلی خود، وظیفه مراقبت از کودکان و مربیان مدارس را نیز به عهده بگیرند.
با این حال برخی دیگر شغل خود را از دست دادند یا دچار مرخصی موقت شدند، چرا که شرکت‌ها تلاش می‌کردند با تعدیل و کاهش قابل توجه نیرو به حیات‌شان ادامه دهند. این شامل کل صنایع از جمله سفر و گردشگری می‌شد که فعالیت‌هایشان تا حد زیادی متوقف شده بود.
نرخ بی‌سابقه بیکاری در کنار سقوط بازارهای مالی باعث ایجاد یک رکود اقتصادی ناگهانی و شدید در آمریکا و سراسر جهان شد. در نتیجه تعداد زیادی از آمریکایی‌ها برای گذران زندگی خود با مشکلاتی مواجه شدند.
سازمان‌های خیریه که غذا و سایر احتیاجات اولیه را تأمین می‌کنند با هجوم چشمگیر خانوارهایی که بسیاری از آنها قبلاً هرگز به این خدمات نیاز پیدا نکرده بودند، روبرو شدند. علاوه بر افزایش تقاضا، خیلی از این مؤسسات مجبور شدند استراتژی جمع‌آوری اعانه را از شکل رویدادهای حضوری به روش‌های دیگر تغییر دهند.
همه‌گیری کووید 19 همچنین ایجاب می‌کرد که سازمان‌ها و جمع‌آوران کمک مالی نسبت به چالش‌های بهداشتی، مالی و سایر چالش‌هایی که آمریکایی‌ها هنگام درخواست کمک‌های مالی با آن مواجه بودند، حساسیت بیشتری به خرج دهند.
ترکیب این شرایط باعث ایجاد یک جو بی‌سابقه برای کمک‌های خیریه در طول ماه‌های اولیه همه‌گیری در آمریکا شد. در حالی که با توجه به استمرار بحران بهداشت عمومی و رکود اقتصادی ناشی از آن، خیلی از این شرایط همچنان پابرجاست، گزارش حاضر می‌کوشد یک تصویر اجمالی از نحوه واکنش خانوارهای آمریکایی به همه‌گیری کووید 19 از طریق اقدامات خیریه را ارائه دهد.
این گزارش علاوه بر بررسی اینکه آیا خانوارها کمک کرده‌اند یا خیر و میزان کمک‌هایشان چقدر بوده است، به توصیف انواع کمک‌های خیریه و نحوه تغییرات آن تحت تأثیر کووید می‌پردازد. مطالعه حاضر همچنین تأثیر مؤلفه‌های خاص بحران بر کمک‌های خیریه را مورد توجه قرار می‌دهد.
در نهایت برای ارائه تصویری دقیق از واکنش‌های نیکوکارانه به همه‌گیری، این گزارش تفاوت‌های موجود در بین خانوارها را با تمرکز ویژه بر جنسیت و وضعیت تأهل نشان می‌دهد. این یافته‌ها، نقطه شروع آشنایی با تغییرات نیکوکاری متأثر از رشد همه‌گیری کووید 19 است.
در حالی که تحقیقات گذشته پیرامون وضعیت نیکوکاری پس از وقوع بلایای طبیعی و در طول دوران رکود اقتصادی، نکاتی را درباره تغییرات کمک‌های خانواری به تصویر می‌کشید، اما ویژگی‌های منحصر به فرد «بحران دوگانه» جاری شامل همه‌گیری جهانی و رکود اقتصادی ناشی از آن با رویدادهای پیشین قابل قیاس نیست.
مطالعه حاضر دیدگاه‌های جدیدی را درباره نحوه واکنش نیکوکارانه خانوارهای آمریکایی در این محیط بی‌سابقه مطرح می‌کند. این یافته‌ها به مؤسسات خیریه و کارشناسان مربوطه کمک می‌کند استراتژی‌های نیکوکاری فردی را با ادامه بحران فعلی تطبیق دهند و نیز رویکردهایی را برای بحران‌های آتی آماده کنند.
واکنش‌های اولیه خیریه به همه‌گیری کووید-19
با تداوم بحران ویروس کرونا، تحقیقات اولیه در مورد تأثیر کووید 19 بر مؤسسات خیریه و کمک‌های خانواری در ماه‌های اولیه بحران انجام شد و نتایج متفاوتی را بروز داد.
نظرسنجی از سازمان‌های خیریه در انتهای آوریل 2020 نشان داد که تقریباً دو سوم (63 درصد) سازمان‌ها از ابتدای همه‌گیری، شاهد کاهش درآمدهای حاصل از جمع‌آوری کمک‌های مالی بوده‌اند و یک چهارم از آنها، کاهش قابل توجه درآمدی را در این دوران تجربه کرده‌اند.
نتایج یک مطالعه صنعتی در مورد کمک‌های خیریه، افرادی که حداقل هزار دلار به امور خیریه در سال 2019 اهدا کرده بودند، با خوش‌بینی بیشتری همراه بود. نظرسنجی مارس 2020 نشان داد که:
بیش از نیمی از این افراد (54 درصد) قصد نداشتند کمک‌های خیریه خود را در سال 2020 به دلیل بحران کووید تغییر دهند. در حالی که 25 درصد تصمیم گرفته بودند مبالغ بیشتری اهدا کنند و 9 درصد نیز قصد کاهش کمک‌های خود را داشتند.
برای مطالعه :
در نگاه کسانی که قصد داشتند کمک‌های خود را افزایش دهند، سطح نیازمندی (63 درصد) و تمایل به حمایت از دیگران (61 درصد) به عنوان دلایل اصلی این تغییر عنوان شد. همچنین در نگاه کسانی که تصمیم گرفته بودند تا کمک‌های خود را کاهش دهند، عدم اطمینان درباره درآمد شخصی و نگرانی در مورد وقوع یک رکود اقتصادی (58 درصد) به عنوان مهم‌ترین دلایل ذکر شد.
این مطالعه همچنین دریافت که تصمیمات افراد برای تغییر کمک‌هایشان در سال 2020 برحسب سن آنها متفاوت است به طوری که درصد بیشتری از اهداکنندگان جوان‌تر قصد داشتند کمک‌های خود را در این سال افزایش دهند.
تقریباً نیمی از هزاره‌ها (46 درصد) در مقایسه با 25 درصد از بیبی بومرها و 14 درصد از اعضای نسل ایکس عنوان کردند که درصدد افزایش کمک‌های خود بر اثر همه‌گیری کووید 19 هستند.
مطالعه دیگری که در آوریل 2020 بر روی جوانان آمریکایی (18 تا 30 ساله) صورت گرفت، نشان داد که این افراد در طول بحران در انواع فعالیت‌های کمک‌رسانی به دیگران مشارکت می‌کنند. فعالیت‌هایی با بیشترین مشارکت عبارت بودند از:
- آغاز یا افزایش خرید محصولات یا خدمات محلی (26 درصد)،
- اهدای کالا یا خدمات (24 درصد)،
- نشر یا اشتراک‌گذاری محتوای مربوط به پیشگیری از کووید 19 در رسانه‌های اجتماعی (21 درصد)
مطالعه حاضر با اتکا به تحقیقات کنونی بررسی می‌کند که آیا خانوارهای آمریکایی در ماه‌های نخست بحران در واکنش به همه‌گیری کووید 19 اقدام به کمک خیریه کردند یا خیر، و اگر پاسخ مثبت است چه مقدار کمک صورت گرفته است.
این مطالعه همچنین به انواع کمک‌های خیریه‌ای که خانوارها در آن مشارکت کردند و نحوه تغییر کمک‌های آنها بر اثر همه‌گیری طی این مدت نگاهی می‌اندازد. این گزارش تأثیر جنبه‌های خاصی از بحران بر روی کمک‌های خانواری را شناسایی کرده و با برجسته‌سازی تفاوت‌های موجود در بین خانوارها با تمرکز بر جنسیت و وضعیت تأهل به پایان می‌رسد.
بررسی نحوه واکنش‌های موسسات خیریه به ویروس کرونا
این مطالعه از نتایج نظرسنجی «مؤسسه خیریه زنان» (Women’s Philanthropy Institute) در مورد واکنش‌های نیکوکارانه خانوارهای آمریکایی به همه‌گیری کووید 19 استفاده می‌کند. این نظرسنجی در اواسط می 2020 به صورت آنلاین بر روی یک نمونه 3405 نفری از جامعه عمومی انجام شد.
با توجه به زمان انجام نظرسنجی و استمرار همه‌گیری، یافته‌ها یک تصویر گذرا و اولیه - و نه تصویری کامل – از کمک‌های خیریه خانوارها در واکنش به بحران را نشان می‌دهد. هرچند این همه‌گیری یک واقعه جهانی است، اما یافته‌های مطالعه به بررسی بحران در داخل مرزهای آمریکا محدود شده است.
نتایج نظرسنجی با استفاده از سن، درآمد، نژاد، قومیت و منطقه کشوری وزن‌دهی شدند. در عین حال از مدل رگرسیون برای تأیید معناداری نتایج در هنگام کنترل درآمد و سایر متغیرهای جمعیت‌شناسی استفاده شد.
یافته‌های حاصل از بررسی
در طول ماه‌های اولیه بحران، اکثر خانوارهای آمریکایی (56.1 درصد) در واکنش به نگرانی‌های بهداشت عمومی و رکود اقتصادی ناشی از آن، چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم درگیر نوعی از فعالیت‌های خیریه شدند. یافته‌های گزارش حاضر به تفصیل به دامنه و فراوانی این فعالیت‌ها پرداخته و توضیح می‌دهد که چطور خانوارها کمک‌های خود را طی این مدت تغییر دادند و چه مؤلفه‌های مختلفی از همه‌گیری بر کمک‌های آنها تأثیر گذاشت.
1. یافته شماره یک
در طول ماه‌های اولیه بحران، حدود یک سوم از خانوارها در آمریکا با کمک مستقیم به سازمان‌های خیریه، افراد یا مشاغل به همه‌گیری کووید 19 واکنش نشان دادند.
در این نظرسنجی برای توصیف طیف کامل و گسترده‌ای از فعالیت‌های خیریه که خانوارها در طول ماه‌های اولیه همه‌گیری کووید 19 در آنها مشارکت داشتند، سؤالاتی درباره انواع مختلف کمک پرسیده شد.
اشکال مختلف کمک‌های نیکوکارانه شامل اهدای مستقیم پول یا کالاهای غیرنقدی به سازمان‌های خیریه، افراد یا مشاغل و کسب و کارهاست. نتایج نشان می‌دهد که درصد قابل توجهی از خانوارهای آمریکایی در این مدت کمک‌های خود را به طور مستقیم اهدا کردند.
همانطور که در شکل 1 مشهود است، 32.0 درصد از خانوارها در ماه‌های اولیه همه‌گیری کووید 19 در اشکال مختلف کمک‌رسانی مستقیم مشارکت کردند. از لحاظ مقداری، خانوارهای اهداکننده به طور میانگین 347 دلار کمک کردند.
در مقام مقایسه، این ارقام اندکی بالاتر از درصد خانوارهای مشارکت‌کننده (28.5 درصد) و میانگین مبلغ اهدایی آنها (314 دلار) جهت کمک به امدادرسانی بلایا در سال 2018 است. اما این آمار کل کمک‌های فردی طی این مدت را شامل نمی‌شود، چرا که خانوارها در انواع دیگر کمک‌های خیریه (غیرمستقیم) نیز مشارکت داشتند.
2. یافته شماره دو
در طول ماه‌های اولیه بحران، تقریباً نیمی از خانوارها با کمک‌های غیرمستقیم خود (برای مثال با سفارش غذای بیرون‌بر برای حمایت از رستوران‌ها و کارکنانشان یا پرداخت پول به افراد و کسب و کارها در ازای خدماتی که نمی‌توانستند ارائه دهند) به همه‌گیری واکنش نشان دادند.
این نظرسنجی علاوه بر بررسی کمک‌های مستقیم به سازمان‌های خیریه، افراد یا مشاغل، مشارکت خانوارهای آمریکایی در کمک‌های خیریه غیرمستقیم که ناشی از شرایط موجود در ماه‌های اولیه همه‌گیری کووید 19 بود را نیز جویا شد.
چند نمونه از این نوع کمک‌های غیرمستقیم عبارت است از سفارش غذای بیرون‌بر برای حمایت از رستوران‌ها و کارکنان آنها و استمرار پرداخت پول به افراد و کسب و کارها بابت خدماتی (نظیر کوتاه کردن مو، نظافت خانه) که دیگر نمی‌توانستند به دلیل الزامات فاصله‌گذاری و تعطیلی‌‌های اجتماعی ارائه دهند.
نتایج نشان می‌دهد درصد خانوارهایی که در انواع کمک‌های غیرمستقیم و منحصر به فرد مشارکت کردند از درصد خانوارهایی که دست به کمک‌های مستقیم زدند (یافته شماره یک)، پیشی گرفته است.
شکل 2 نشان می‌دهد که در ماه‌های نخست همه‌گیری کووید 19، حدود 48.3 درصد از خانوارهای آمریکایی در کمک‌های خیریه غیرمستقیم مشارکت داشتند که از درصد کمک‌های مستقیم طی این مدت فراتر رفته است. این یافته با نتایج تحقیقات اخیر که براساس آن، افرادی چون اهداکنندگان جوان‌تر با تنوع بیشتر تمایل دارند نیکوکاری را در قالب‌های گسترده‌‌تر تصور کنند و فراتر از اهدای پول در فعالیت‌های خیریه شرکت کنند، مطابقت دارد.
در واقع تجزیه و تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد که «سن» افراد یک عامل آماری معنادار در احتمال مشارکت خانوارهای آمریکایی در انواع کمک‌های خیریه غیرمستقیم ناشی از شرایط موجود در ماه‌های اولیه همه‌گیری کووید 19 است.
همانطور که در شکل 3 مشاهده می‌شود، خانوارهای جوان‌تر با احتمال بیشتری نسبت به خانوارهای مسن‌تر در این نوع کمک‌رسانی شرکت کردند. این الگو با الگوی کمک‌های خیریه مستقیم که طی آن خانوارهای مسن‌تر معمولاً احتمال مشارکت بیشتری دارند، متفاوت است.
بحث و نتیجه‌گیری
همه‌گیری کووید 19 یک بحران پیچیده است که تأثیرات گسترده اجتماعی و اقتصادی آن جو بی‌سابقه‌ای را برای کمک‌های خیریه در بهار 2020 ایجاد کرد. این شرایط تأثیر زیادی بر امور خیریه داشته و کمک‌های خانوارهای آمریکایی، مقدار کمک‌ها و اهداف و سازمان‌هایی که تحت حمایت آنها قرار می‌گیرند را متأثر ساخته است.
با این وجود خانوارها در جهت برطرف کردن تأثیرات متعدد همه‌گیری بر جوامع خود گام برداشته‌اند، به طوری که تقریباً دو سوم از آنها مشغول کمک‌های مستقیم به سازمان‌های خیریه، افراد یا مشاغل هستند و حدود نیمی از خانوارها به ویژه در گروه‌های سنی جوان‌تر نیز طی چند ماه نخست بحران در آمریکا با کمک‌های غیرمستقیم خود به کووید 19 واکنش نشان دادند.
گرچه تأکید این گزارش بر تغییرات کمک‌های خیریه خانواری در آمریکا طی ماه‌های نخست همه‌گیری کووید 19 است اما این واقعیت که اکثر خانوارها کمک‌های خود را طی این مدت تغییر ندادند، می‌تواند یک نشانه مثبت برای نیکوکاری تلقی شود.
این نکته نشان می‌دهد که کمک‌های خیریه یک عادت دیرینه و ریشه‌دار در خیلی از خانوارهاست که صرفنظر از اوضاع شخصی آنها پابرجا مانده و اصول بنیادی جمع‌آوری کمک‌های خیریه همچنان جاری و ساری است. مؤسسات خیریه و اعضای آنها برای تشویق دیگران به کمک‌های مستمر باید به اهمیت اطلاع‌رسانی دقیق اقداماتی که در واکنش به کووید 19 اختیار کرده‌اند و چرایی حمایت از اهدافشان، واقف باشند.
ایجاد ارتباط مجازی با اهداکنندگان نیز در دوران همه‌گیری و پس از آن اهمیت زیادی دارد. به مجرد آنکه برگزاری رویدادها و مراسم (به لحاظ بهداشتی) ایمن تلقی شود، ممکن است برخی افراد به ویژه آنهایی که مسن‌تر یا از نظر پزشکی آسیب‌پذیر هستند همچنان در تعاملات اجتماعی خود احتیاط به خرج دهند.
بنابراین یافتن راه‌های خلاقانه برای ادامه مشارکت اهداکنندگان و گنجاندن این روش‌ها در استراتژی‌های جمع‌آوری کمک پس از پایان همه‌گیری حائز اهمیت است. رویدادهای مجازی، فرصتی را برای گسترش حامیان سازمان به افرادی که شاید مشغله زیادی داشته باشند تا اینکه تحت شرایط عادی از شرکت در جلسات حضوری خودداری می‌کنند، فراهم می‌نمایند.
این نوع استراتژی‌ها در رویدادهای داوطلبانه و جمع‌آوری کمک و نیز پرورش و نظارت بر اهداکنندگان اعمال می‌شوند و حتی زمانی که محدودیت‌ها رو به کاهش روند، می‌توانند یک قالب ترکیبی به خود بگیرند. تحقیقات نشان می‌دهد که ایجاد حس اجتماعی، چه به صورت حضوری و چه آنلاین، خصوصاً برای کسانی که به دنبال جذب اهداکنندگان زن هستند، بسیار مهم است.
به نظر می‌رسد مؤلفه‌های مختلف همه‌گیری به ویژه عدم اطمینان اقتصادی و الزامات تعطیلی جامعه/ فاصله‌گذاری اجتماعی در ماه‌های اولیه بحران تأثیر منفی بر فعالیت‌های خیریه زنان داشته است. مطالعات نشان می‌دهد که حتی در زمان رونق و شکوفایی اقتصادی، روش‌هایی از کمک خیریه فراتر از کمک‌های مالی خصوصاً برای اهداکنندگان زن جذابیت دارد.
بیشتر بخوانید:
تأثیر همه‌گیری کووید-19 بر فعالیت‌های نیکوکارانه مردم آمریکا
جمع‌آوران کمک‌های مالی می‌توانند به سراغ زنانی بروند که کمک‌هایشان اخیراً کاهش یافته تا راه‌های دیگر کمک کردن آنها نظیر نوشتن یادداشت تشکر خطاب به اهداکنندگان عضو، ایجاد یک پست وبلاگی درباره دلایل حمایت از سازمان یا حتی ایجاد یک حلقه کمک را امتحان کنند. روش‌های کمک جمعی مقبولیت بیشتری برای اهداکنندگان زن دارد.
در نهایت اهداکنندگان و مؤسسات خیریه باید در نظر داشته باشند که اوضاع کنونی سرانجام رو به بهبود خواهد گذاشت. حتی در زمانی که اهداکنندگان ناچار به توقف کمک‌های خود شده‌اند، باید بخشی از جامعه کمک‌کنندگان باقی بمانند و پیام‌های ارتباطی و به‌روزرسانی‌ها را از سازمان‌های تحت حمایت‌شان دریافت کنند.
حفظ ارتباط با این اهداکنندگان اطمینان می‌دهد که آنها به مجرد پایان بحران و بهبود اوضاع مالی، کمک‌های خود را از سرگرفته یا حتی افزایش خواهند داد. با بازگشت اطمینان خاطر بیشتر به جهان، تلاش برای تقویت روابط با اهداکنندگان در این دوران چالش‌انگیز طی سال‌های آینده به ثمر خواهد نشست.
منبع: IUPUI
04 خرداد 1403
ارسال نظر