در بهار 2020 جامعه آمریکا درگیر سطحی از مشکلات بهداشتی شد که پیش از آن هرگز توسط اکثر آمریکایی‌ها تجربه نشده بود. کرونا ویروس جدید (کووید 19) تلفات انسانی ویرانگری از خود به جای گذاشت و علاوه بر مبتلا کردن بیش از 1.7 میلیون نفر، به مرگ بیش از 100 هزار آمریکایی تا می 2020 منجر شد.
این بحران بهداشت عمومی باعث تعطیلی گسترده جامعه و فاصله‌گذاری اجتماعی شد و تقریباً همه جنبه‌های زندگی آمریکایی‌ها را دچار اخلال کرد.
تعدادی از افراد که در خط مقدم سیستم مراقبت‌های بهداشتی یا در زمینه تهیه اقلام ضروری در فروشگاه‌های مواد غذایی مشغول به کار بودند، با پذیرفتن خطرات بالای بهداشتی و ایمنی همچنان به فعالیت در محل کار خود ادامه دادند.
سایر افراد نیز، به کار در منزل (دورکاری) روی آوردند و در مجموع روش‌های جدیدی را در زندگی شخصی و شغلی خود تجربه کردند. با تعطیلی همزمان مدارس و مهدکودک‌ها، خیلی از والدین مجبور شدند علاوه بر مسئولیت‌های شغلی خود، وظیفه مراقبت از کودکان و مربیان مدارس را نیز به عهده بگیرند.
با این حال برخی دیگر شغل خود را از دست دادند یا دچار مرخصی موقت شدند، چرا که شرکت‌ها تلاش می‌کردند با تعدیل و کاهش قابل توجه نیرو به حیات‌شان ادامه دهند. این شامل کل صنایع از جمله سفر و گردشگری می‌شد که فعالیت‌هایشان تا حد زیادی متوقف شده بود.
برای مطالعه :
نرخ بی‌سابقه بیکاری در کنار سقوط بازارهای مالی باعث ایجاد یک رکود اقتصادی ناگهانی و شدید در آمریکا و سراسر جهان شد. در نتیجه تعداد زیادی از آمریکایی‌ها برای گذران زندگی خود با مشکلاتی مواجه شدند.
سازمان‌های خیریه که غذا و سایر احتیاجات اولیه را تأمین می‌کنند با هجوم چشمگیر خانوارهایی که بسیاری از آنها قبلاً هرگز به این خدمات نیاز پیدا نکرده بودند، روبرو شدند. علاوه بر افزایش تقاضا، خیلی از این مؤسسات مجبور شدند استراتژی جمع‌آوری اعانه را از شکل رویدادهای حضوری به روش‌های دیگر تغییر دهند.
همه‌گیری کووید 19 همچنین ایجاب می‌کرد که سازمان‌ها و جمع‌آوران کمک مالی نسبت به چالش‌های بهداشتی، مالی و سایر چالش‌هایی که آمریکایی‌ها هنگام درخواست کمک‌های مالی با آن مواجه بودند، حساسیت بیشتری به خرج دهند.
ترکیب این شرایط باعث ایجاد یک جو بی‌سابقه برای کمک‌های خیریه در طول ماه‌های اولیه همه‌گیری در آمریکا شد. در حالی که با توجه به استمرار بحران بهداشت عمومی و رکود اقتصادی ناشی از آن، خیلی از این شرایط همچنان پابرجاست، گزارش حاضر می‌کوشد یک تصویر اجمالی از نحوه واکنش خانوارهای آمریکایی به همه‌گیری کووید 19 از طریق اقدامات خیریه را ارائه دهد.
این گزارش علاوه بر بررسی اینکه آیا خانوارها کمک کرده‌اند یا خیر و میزان کمک‌هایشان چقدر بوده است، به توصیف انواع کمک‌های خیریه و نحوه تغییرات آن تحت تأثیر کووید می‌پردازد. مطالعه حاضر همچنین تأثیر مؤلفه‌های خاص بحران بر کمک‌های خیریه را مورد توجه قرار می‌دهد.
در نهایت برای ارائه تصویری دقیق از واکنش‌های نیکوکارانه به همه‌گیری، این گزارش تفاوت‌های موجود در بین خانوارها را با تمرکز ویژه بر جنسیت و وضعیت تأهل نشان می‌دهد. این یافته‌ها، نقطه شروع آشنایی با تغییرات نیکوکاری متأثر از رشد همه‌گیری کووید 19 است.
در حالی که تحقیقات گذشته پیرامون وضعیت نیکوکاری پس از وقوع بلایای طبیعی و در طول دوران رکود اقتصادی، نکاتی را درباره تغییرات کمک‌های خانواری به تصویر می‌کشید، اما ویژگی‌های منحصر به فرد «بحران دوگانه» جاری شامل همه‌گیری جهانی و رکود اقتصادی ناشی از آن با رویدادهای پیشین قابل قیاس نیست.
مطالعه حاضر دیدگاه‌های جدیدی را درباره نحوه واکنش نیکوکارانه خانوارهای آمریکایی در این محیط بی‌سابقه مطرح می‌کند. این یافته‌ها به مؤسسات خیریه و کارشناسان مربوطه کمک می‌کند استراتژی‌های نیکوکاری فردی را با ادامه بحران فعلی تطبیق دهند و نیز رویکردهایی را برای بحران‌های آتی آماده کنند.
یافته‌های اصلی از تأثیرات کووید 19 بر نیکوکاری در آمریکا
- در طول ماه‌های اولیه بحران، حدود یک سوم از خانوارها در آمریکا با کمک مستقیم به سازمان‌های خیریه، افراد یا مشاغل به همه‌گیری کووید 19 واکنش نشان دادند.
- در طول ماه‌های اولیه بحران، تقریباً نیمی از خانوارها با کمک‌های غیرمستقیم خود (برای مثال با سفارش غذای بیرون‌بر جهت حمایت از رستوران‌ها و کارکنانشان یا استمرار پرداخت پول به افراد و کسب‌وکارها بابت خدماتی که نمی‌توانستند در طول بحران ارائه دهند) به همه‌گیری واکنش نشان دادند.
- بخش عمده کمک‌های خانوار در طول ماه‌های اولیه همه‌گیری کووید 19 ثابت باقی ماند؛ اما خانوارهایی که از تغییرات خبر دادند، احتمالاً کمک‌هایشان بر اثر بحران کاهش یافته است و نه افزایش.
- بر اثر شرایط موجود در ماه‌های اولیه همه‌گیری (مانند عدم اطمینان درباره شیوع ویروس و تأثیرات اقتصادی بیشتر)، احتمال بیشتری می‌رفت تا خانوارها کمک‌های خود را کاهش دهند تا افزایش.
- در طول ماه‌های اولیه بحران، زنان مجرد بیشتر از مردان مجرد و زوج‌های متأهل/شریک احتمال می‌رفت که کمک‌های خود را بر اثر مؤلفه‌های خاص همه‌گیری کووید 19 کاهش دهند.
پیشینه مطالعات بررسی ویروس کرونا و اثرات آن بر نیکوکاری خانوارها
نحوه واکنش نیکوکارانه خانوارهای آمریکایی به رویدادهایی مشابه با همه‌گیری کووید 19 در گذشته چطور بوده است؟ با توجه به ترکیب منحصر به فرد بحران جهانی بهداشت عمومی (کووید 19) و رکود شدید اقتصادی ناشی از آن، هیچ واقعه‌ای در تاریخ مدرن آمریکا را نمی‌توان یافت که با بحران جاری قابل قیاس باشد.
با این حال تحقیقات گذشته پیرامون کمک‌های خیریه متعاقب بلایای طبیعی و در طول دوران رکود اقتصادی نشان می‌دهد که برخی ویژگی‌های خاص همه‌گیری می‌تواند بر نیکوکاری خانوارها تأثیر بگذارد.
به علاوه اخیراً تحقیقات اولیه درباره تغییرات کمک‌های خیریه خانواری و نحوه عملکرد سازمان‌های خیریه در طول ماه‌های نخست همه‌گیری انجام شده است. این ادبیات پژوهشی بستر مفیدی را برای درک یافته‌های موجود در گزارش حاضر فراهم می‌کند.
میزان تغییرات کمک‌های خیریه هر خانوار و نحوه عملکرد سازمان‌های خیریه
1. کمک‌های خیریه در طول بلایای طبیعی
معمولاً درصد قابل توجهی از خانوارهای آمریکایی در واکنش به بلایای طبیعی اقدام به کمک‌های خیریه می‌کنند. مطالعه‌ای در سال 2019 نشان داد که 28.5 درصد از خانوارها در سال 2018 کمک‌هایی را در ارتباط با بلایای طبیعی انجام دادند که میانگین این کمک‌ها به 314 دلار می‌رسید.
تحقیقات نشان می‌دهد خانوارهای آمریکایی معمولاً شش هفته پس از وقوع یک فاجعه بزرگ و در حالی که این رویداد به طور برجسته در رسانه‌ها به نمایش درمی‌آید، اقدام به کمک می‌کنند.
برای مثال کمک‌های مالی به اقدامات امدادی طوفان کاترینا (Hurricane Katrina) که در سال 2005 سواحل خلیج آمریکا را درنوردید، در دوره زمانی طولانی‌تری استمرار یافت و با رشد دو برابری از 2.2 میلیارد دلار در ماه دوم پس از طوفان به 3.7 میلیارد دلار در ماه ششم رسید.
عوامل مختلفی چون حجم و مقیاس فاجعه (یعنی تعداد افراد آسیب‌دیده)، ارتباطات فردی با محل وقوع فاجعه و پوشش رسانه‌ای رویداد، خانوارهای آمریکایی را در پی وقوع فجایا ترغیب به اقدام نیکوکارانه می‌کند.
همچنین ویژگی‌هایی چون جنسیت، سطح تحصیلات و درآمد نیز با کمک‌های فردی متعاقب بلایای طبیعی در ارتباط است. زنان و افرادی با سطح تحصیلات و درآمد بالاتر احتمال بیشتری می‌رود که در سال‌های 2017 و 2018 اقدام به کمک‌های مربوط به بلایای طبیعی کرده باشند.
2. کمک‌های خیریه در طول رکود اقتصادی
تحقیقات نشان می‌دهد کمک‌های خیریه در آمریکا ارتباط نزدیکی با رونق اقتصادی دارد. در مجموع طی 64 سال گذشته کل کمک‌های خیریه با نرخ میانگین سالانه 3.3 درصد (تعدیل‌شده بابت تورم) افزایش یافته است، اما در سال‌هایی که آمریکا دچار یک رکود اقتصادی بود، این رقم به طور میانگین 0.5 درصد (تعدیل‌شده بابت تورم) کاهش یافت.
دوره «رکود بزرگ» (Great Recession) که طی آن کل کمک‌های خیریه در سال‌های 2008 و 2009 به ترتیب 7.2 و 8 درصد کاهش یافت، نمونه‌ای بارز از این الگوست.
رکود بزرگ تأثیر قابل توجهی بر کمک‌های فردی داشت تا جایی که سهم خانوارهای آمریکایی دخیل در امور خیریه از 66 درصد سال 2008 به 61 درصد در سال 2010 کاهش یافت.
سطح ثروت و درآمد پایین‌تر معمولاً به عنوان دلایل اصلی کاهش کمک‌های خیریه در طول دوران رکود اقتصادی عنوان می‌شود. با این حال مطالعه‌ای در سال 2016 دریافت که کاهش کمک‌های خانواری در طول دوره «رکود بزرگ» را نمی‌توان تماماً با تغییرات سطح درآمد یا ثروت تفسیر کرد و تغییر نگرش نسبت به کمک‌های خیریه و افزایش سطح عدم اطمینان نیز ممکن است در این امر دخیل بوده باشد.
با این وجود در دوره رکود بزرگ نقاط روشنی در زمینه نیکوکاری و بشردوستی وجود داشت به طوری که هرچند کل کمک‌های خیریه کاهش یافت، اما کمک به سازمان‌های خدمات انسانی که غذا و سایر مایحتاج را تهیه می‌کنند با رشد 8.5 درصدی در سال 2008 و 1.8 درصدی در سال 2009 مواجه شد.
این نشان می‌دهد افرادی که در دوران رکود اقتصادی همچنان به کمک‌های خود ادامه می‌دهند، برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد خدمات و مایحتاج پایه اولویت بیشتری قائل هستند.
بحث و نتیجه‌گیری
همه‌گیری کووید 19 یک بحران پیچیده است که تأثیرات گسترده اجتماعی و اقتصادی آن جو بی‌سابقه‌ای را برای کمک‌های خیریه در بهار 2020 ایجاد کرد. این شرایط تأثیر زیادی بر امور خیریه داشته و کمک‌های خانوارهای آمریکایی، مقدار کمک‌ها و اهداف و سازمان‌هایی که تحت حمایت آنها قرار می‌گیرند را متأثر ساخته است.
با این وجود خانوارها در جهت برطرف کردن تأثیرات متعدد همه‌گیری بر جوامع خود گام برداشته‌اند، به طوری که تقریباً دو سوم از آنها مشغول کمک‌های مستقیم به سازمان‌های خیریه، افراد یا مشاغل هستند و حدود نیمی از خانوارها به ویژه در گروه‌های سنی جوان‌تر نیز طی چند ماه نخست بحران در آمریکا با کمک‌های غیرمستقیم خود به کووید 19 واکنش نشان دادند.
طی ماه‌های نخست همه‌گیری، درصد نسبتاً بیشتری از خانوارهای آمریکایی (و با مبالغ نسبتاً بالاتر) نسبت به بلایای طبیعی اخیر در امور خیریه مشارکت کردند. در رابطه با دریافت‌کنندگان کمک‌های خیریه، همه‌گیری کووید به طرق مختلف بر مؤسسات خیریه تأثیر گذاشته است.
سازمان‌هایی که به عنوان حلال مشکلات ناشی از این بحران شناخته می‌شوند، شاید بیشتر از بقیه، از کمک‌های مرتبط با کووید 19 سود برده باشند و در مقابل آنهایی که مأموریت‌شان ارتباط مستقیم با این بحران ندارد، ممکن است سود کمتری را به دست آورده باشند.
به علاوه سازمان‌هایی که شدیداً به داوطلبان متکی هستند، مجبور شده‌اند تا کاهش کمک‌های زمانی را جبران کنند، چرا که تعطیلی جامعه و الزامات فاصله‌گذاری اجتماعی تا حد زیادی مانع از داوطلبگی حضوری می‌شود.
مؤلفه‌های خاص این همه‌گیری نسبت به سایر مؤلفه‌ها تأثیر بیشتری بر کمک‌های خانواری در آمریکا داشته است. به دلیل استمرار بحران بهداشت عمومی و رکود اقتصادی ناشی از آن، «عدم اطمینان» عامل مهمی در تصمیم‌گیری خانوارها برای کاهش فعالیت‌های بشردوستانه تلقی شده است.
بیشتر بخوانید :
کسانی که کمک‌های خود را افزایش داده‌اند، احتمالاً این اقدام را تحت تأثیر قرارگیری در کانون بحران به خاطر ابتلای خانواده یا دوستان خود به کووید 19 انجام داده‌اند. همچنین تفاوت‌های جنسیتی در زمینه تأثیرات همه‌گیری اهمیت داشته است.
زنان در خانه و محل کار در خط مقدم این بحران بوده‌اند: از تشکیل کادر درمانی اضطراری گرفته تا مسئولیت‌های مراقبتی بیشتر از کودکان و بستگان سالخورده. بنابراین با وجود تحقیقات قوی که نشان می‌دهند زنان خصوصاً نسبت به این رفتارها گرایش دارند، این وظایف فضای کمتری را برای اختصاص زمان و پول آنها جهت امر نیکوکاری باقی گذاشته است.
این نتایج چه پیامدی بر روند کمک‌های خیریه خواهند داشت؟
گرچه تأکید این گزارش بر تغییرات کمک‌های خیریه خانواری در آمریکا طی ماه‌های نخست همه‌گیری کووید 19 است اما این واقعیت که اکثر خانوارها کمک‌های خود را طی این مدت تغییر ندادند، می‌تواند یک نشانه مثبت برای نیکوکاری تلقی شود.
این نکته نشان می‌دهد که کمک‌های خیریه یک عادت دیرینه و ریشه‌دار در خیلی از خانوارهاست که صرفنظر از اوضاع شخصی آنها پابرجا مانده و اصول بنیادی جمع‌آوری کمک‌های خیریه همچنان جاری و ساری است.
مؤسسات خیریه و اعضای آنها برای تشویق دیگران به کمک‌های مستمر باید به اهمیت اطلاع‌رسانی دقیق اقداماتی که در واکنش به کووید 19 اختیار کرده‌اند و چرایی حمایت از اهدافشان، واقف باشند.
ایجاد ارتباط مجازی با اهداکنندگان نیز در دوران همه‌گیری و پس از آن اهمیت زیادی دارد. به مجرد آنکه برگزاری رویدادها و مراسم (به لحاظ بهداشتی) ایمن تلقی شود، ممکن است برخی افراد به ویژه آنهایی که مسن‌تر یا از نظر پزشکی آسیب‌پذیر هستند همچنان در تعاملات اجتماعی خود احتیاط به خرج دهند.
بنابراین یافتن راه‌های خلاقانه برای ادامه مشارکت اهداکنندگان و گنجاندن این روش‌ها در استراتژی‌های جمع‌آوری کمک پس از پایان همه‌گیری حائز اهمیت است.
رویدادهای مجازی، فرصتی را برای گسترش حامیان سازمان به افرادی که شاید مشغله زیادی داشته باشند تا اینکه تحت شرایط عادی از شرکت در جلسات حضوری خودداری می‌کنند، فراهم می‌نمایند.
این نوع استراتژی‌ها در رویدادهای داوطلبانه و جمع‌آوری کمک و نیز پرورش و نظارت بر اهداکنندگان اعمال می‌شوند و حتی زمانی که محدودیت‌ها رو به کاهش روند، می‌توانند یک قالب ترکیبی به خود بگیرند.
تحقیقات نشان می‌دهد که ایجاد حس اجتماعی، چه به صورت حضوری و چه آنلاین، خصوصاً برای کسانی که به دنبال جذب اهداکنندگان زن هستند، بسیار مهم است.
به نظر می‌رسد مؤلفه‌های مختلف همه‌گیری به ویژه عدم اطمینان اقتصادی و الزامات تعطیلی جامعه/ فاصله‌گذاری اجتماعی در ماه‌های اولیه بحران تأثیر منفی بر فعالیت‌های خیریه زنان داشته است.
مطالعات نشان می‌دهد که حتی در زمان رونق و شکوفایی اقتصادی، روش‌هایی از کمک خیریه فراتر از کمک‌های مالی خصوصاً برای اهداکنندگان زن جذابیت دارد.
جمع‌آوران کمک‌های مالی می‌توانند به سراغ زنانی بروند که کمک‌هایشان اخیراً کاهش یافته تا راه‌های دیگر کمک کردن آنها نظیر نوشتن یادداشت تشکر خطاب به اهداکنندگان عضو، ایجاد یک پست وبلاگی درباره دلایل حمایت از سازمان یا حتی ایجاد یک حلقه کمک را امتحان کنند. روش‌های کمک جمعی مقبولیت بیشتری برای اهداکنندگان زن دارد.
در نهایت اهداکنندگان و مؤسسات خیریه باید در نظر داشته باشند که اوضاع کنونی سرانجام رو به بهبود خواهد گذاشت. حتی در زمانی که اهداکنندگان ناچار به توقف کمک‌های خود شده‌اند، باید بخشی از جامعه کمک‌کنندگان باقی بمانند و پیام‌های ارتباطی و به‌روزرسانی‌ها را از سازمان‌های تحت حمایت‌شان دریافت کنند.
حفظ ارتباط با این اهداکنندگان اطمینان می‌دهد که آنها به مجرد پایان بحران و بهبود اوضاع مالی، کمک‌های خود را از سرگرفته یا حتی افزایش خواهند داد. با بازگشت اطمینان خاطر بیشتر به جهان، تلاش برای تقویت روابط با اهداکنندگان در این دوران چالش‌انگیز طی سال‌های آینده به ثمر خواهد نشست.
منبع: IUPUI
04 خرداد 1403
ارسال نظر