تیم اطلس خیر ایران در ادامه‌ی پروژه‌ی «سیمای نیکوکاری شهر اصفهان» با خانم سلطنت رئیسی، مدیرعامل مرکز نیکوکاری حضرت زینب (س) به گفت‌و‌گو پرداخته است.

پیشنهاد ما:

«سیمای نیکوکاری شهر سنندج»


در ابتدا خودتان را معرفی کنید و بگویید فعالیت خیریه‌ی خود را از چه زمان و با چه اهدافی آغاز کردید و عمده فعالیتتان تا به امروز در چه زمینه‌ای بوده است؟

ما از سال 1369 وارد منطقه‌ی حصه شدیم و در خانه‌ی نیمه‌ساخت خودمان کار فرهنگی (از جمله آموزش قرآن) را آغاز کردیم. مجموعه‌ی ما زیرمجموعه‌ی هیئت بانوان است؛ بنده نیز مسئول کانون فرهنگی حبل المتین هستم. طبقه‌ی پایین منزل ما، پس از ساخت کامل خانه، به کار‌های فرهنگی اختصاص داده شد. در جریان کرونا هم دیدیم مردم، به فرمایش مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی)، واقعاً حمایت می‌کنند؛ بنابراین مرکز خود را در سال 1400 به ثبت رسمی رساندیم. از جمله فعالیت‌هایمان، می‌توانم به اهدای بسته‌ی معیشتی، اهدای لباس، تهیه‌ی جهیزیه و سیسمونی، معرفی به خیرین دیگر، تهیه‌ی لوازم منزل، اهدای اجاره‌خانه و اهدای وجه برای دارو و درمان اشاره کنم که قبل از به ثبت رسیدن مجموعه هم انجام می‌شد. نکته‌ی جالب توجه این است که ما به ارگانی وابسته نیستیم و مستقل کار می‌کنیم. اگر توان مالی داشته باشیم، علاوه بر حصه، به مناطق دیگر هم کمک می‌رسانیم. ما حدوداً 180 نفر پرونده داریم؛ ولی حدود 80 الی 70 نفر سرریزند؛ یعنی کسانی‌اند که نیاز به کمک دارند، ولی شرایط عضو شدن را ندارند (بدسرپرست‌اند)؛ ما به آن‌ها نیز در حد توان کمک می‌رسانیم.

بیشتر بخوانید:

گفت‌وگو با آقای کمال نصیری‌فرد، خبرنگار و فعال اجتماعی


شرایط خیریه‌های حصه چگونه است؟

به نظرم بهتر است تمام خیرین با هم همکاری کنند تا موازی‌کاری پیش نیاید. این‌گونه می‌توانیم کمک‌های مؤثرتری ارائه دهیم.


از نظر شما بزرگ‌ترین چالش و مشکل منطقه‌ی حصه چیست؟

بزرگ‌ترین چالشی که ما در منطقه داریم، فقر فرهنگی است. بازسازی مدارس برای ارتقاء فرهنگ -هم در کودکان و هم در والدینشان- خیلی کارآمدتر از اهدای بسته‌ی معیشتی یا کار‌هایی ازاین‌دست است؛ به‌ویژه که در این منطقه، بیشتر افراد مهاجرند. برای مثال من خانمی را می‌شناسم که چهار فرزند دارد و همگی به دزدی و کار خلاف روی ‌آورده‌اند. این مشکلات را نمی‌توانیم با بسته‌های معیشتی حل کنیم؛ چراکه از ناآگاهی و فقر فرهنگی برمی‌خیزند. میزان جرائم در حصه زیاد نیست؛ ولی آمار اعتیاد آن بسیار بالاست. در این منطقه به غیر از خیریه‌ی ما، خیریه‌ی خانم صادقی نیز مطرح ‌است.


آینده‌ی اصفهان و این منطقه را چگونه می‌بینید؟

اگر خیرین باهم همکاری کنند، راه خیررسانی بسیار هموارتر می‌شود. باید این روند اهدای بسته‌ی معیشتی را کاهش دهیم و به‌جای آن به کارآفرینی (ایجاد کارگاه در منطقه) و فرهنگ‌سازی بپردازیم.


آیا از فرایند اداری و نظارت کمیته‌ی امداد رضایت دارید؟

متأسفانه، به اسم نظارت دارند، ولی تابه‌حال کمک مالی به ما نشده است. از سوی دیگر از وقتی که تحت پوشش کمیته‌ی امداد قرار گرفتیم، مردم هم کمتر کمک می‌کنند.

بیشتر بخوانید:

«سیمای نیکوکاری شهر زنجان»