هیچکس به طور کامل نمی‌تواند بگوید که تاثیر طولانی مدت بیماری همه گیر کرونا چه خواهد بود، اما می‌دانیم که 18 ماه گذشته به گونه‌ای افکار عمومی را به خودش جلب کرده است که در زمان بحران، نهادهای ملی و سازمان‌های برجسته به آن واکنش نشان داده‌اند.
جایی که کانون توجه ملی بر موسسات خیریه متمرکز شده است، به خاطر تغییرات مثبتی بوده است که می‌تواند باعث شود، برای مثال، به خاطر نقشی است که موسسات خیریه در حمایت از افرادی که در فقر غذایی زندگی می‌کنند، در اهمیت تحقیقات پزشکی، و یا نقشی است که در سخاوت جامعه دارند که الهام گرفته از کاپیتان فقید Tom Moore (افسر جنگی بریتانیای که جمع آوری کننده کمک های مالی نیز بود) است.
با توجه به این زمینه، احتمالاً این عجیب نیست که در دوازده ماه گذشه ما شاهد یک پیشرفت کم، اما قابل توجه در نگرش عمومی نسبت به موسسات خیریه بوده‌ایم. با فروکش کردن رسوایی معروف مربوط به موسسات خیریه در اذهان عمومی، اعتماد و اطمینان به موسسات خیریه به تدریج در حال افزایش است.
بعد از تقریباً یک دهه زوال، اندک افزایشی در بخشی از مردم که موسسات خیریه را برای جامعه مهم می‌دانند وجود داشته است. این ها قدم‌هایی است که در مسیر درست برداشته شده است.
این در حالی است که جایی برای خشنودی نیست. در حالی که زمینه فعالیت موسسات خیریه از مارس 2020 تغییر کرده است، نگرش بنیادی مردم نسبت به موسسات خیریه تغییر نکرده است.
یک نظر جمعی قابل توجهی که در جامعه وجود دارد و آن این است که مقادیر بیشتر کمک‌های مالی جمع‌آوری شده توسط موسسات خیریه باید برای نیازمندان صرف شود، اینکه باید تاثیر وعده داده شده محقق شود، اینکه یک موسسه خیریه بودن به معنی خیریه عمل کردن هم می‌باشد و اینکه همه موسسات خیریه یک مسئولیت جمعی دارند که با انجام همه این کارها باید نام نیک خیریه را حفظ کنند.
وقتی صحبت از موسسات خیریه می‌شود مردم در بسیاری موارد با هم اختلاف نظر دارند، اما این انتظارات اساسی، همانطور که قبل از کووید_19 هم بود، بین آنها مشترک است.
در واقع موسسات خیریه در حال کار باید استانداردهای بالایی از صداقت را نشان دهند. همچنین نقش کمیسیون نظارت بر امور خیریه در کمک به موسسات خیریه در انجام درست کارها، و کمک به آنهایی که در رعایت استانداردها کوتاهی می‌کنند، حیاتی می‌باشد.
"عموم مردم" چه کسانی هستند و "امور خیریه" چه معنایی برای آنها دارد؟
در گزارش سال پیش ما روش پیشرفته‌تری برای درک افکار عمومی معرفی کردیم. افکار عمومی یکپارچه نیست. ما همه محصول پیشینه (فرهنگی، اقتصادی، ...) و شرایط محیط خود هستیم.
اینها عوامل بسیار مهمی در توضیح تفاوت عقاید و رفتار هستند. این دو عامل همچنین به توضیح اینکه چرا مدیریت این تفاوت‌ها می‌تواند مشکل باشد نیز کمک می‌کنند. اگر فقط با افرادی با پیشینه اجتماعی و تحصیلی خود معاشرت کنید شما دو چیز را به خطر می اندازید:
- بیش از حد با ارزش کردن میزان توافق افرادی که خارج از دسترسی مستقیم شما هستند،
- شیطان ساختن آنهایی که با شما موافق نیستند.
ما می توانیم با اذعان به تفاوت‌های خود و تجزیه‌تحلیل دقیق آنها از این امر جلوگیری کنیم. مثل سال قبل، ما از نقشه کشور استفاده می‌کنیم که در آن افراد نه براساس طول و عرض جغرافیایی، بلکه براساس میزان امتیاز بالا یا پایین نسبت به بقیه کشور در دو مقیاس مستقلی که از داده های سرشماری بدست آمده اند، تعریف می‌شوند.
شکل1: بررسی دو معیار امنیت و تنوع
این دو معیار عبارتند از امنیت که ترکیبی از معیارهای سلامت، ثروت و رفاه از قبیل درآمد، شغل و تحصیل است; و تنوع، که ترکیبی از عواملی از جمله قومیت، فرهنگ و تراکم جمعیت است و تعیین می‌کند شما تا چه اندازه به همسایه خود از نظر فاصله یا پیشینه نزدیک هستید.
با استفاده از این معیارها، کشور می‌تواند به 4 ربع تقسیم شود. داده‌های دیگر _ مثل داده‌های نظرسنجی _ می‌توانند بر روی نقشه 4 ربعی که ما ایجاد کرده‌ایم ترسیم شوند. چیزی مثل استفاده از رسانه‌ها را در نظر بگیرید.
بیشتر بخوانید :
مقایسه کمک‌های خیریه در زمان شیوع کرونا با دوران رکود اقتصادی
در اینجا موقعیت میانی نقشه تنوع/امنیت از نمونه‌های گرفته شده از افراد ساکن انگلیس و ولز است که می‌گویند اخبار را حداقل هفته‌ای یکبار از منابع نشان داده شده در نقشه و از طریق همه بسترهای موجود (تلویزیون، رادیو، اینترنت ...) کسب می‌کنند.
البته شما می‌توانید خوانندگان یا بینندگان هر منبع خاصی را در هر کجای نقشه پیدا کنید، اما این نقاط نشان می‌دهند که در کجا بیشتر با آنها روبرو خواهید شد.
این روشی است برای نگریستن به جمعیت، که تاثیرات پیشینه ما بر دیدگاهی که ما نسبت به جهان داریم را شناسایی می‌کند و بسیاری از قطبی‌سازی‌هایی که امروز می‌بینیم را توضیح می‌دهد.
شکل 2: روشی برای نگریستن به جامعه با قطبی‌سازی‌هایی که دیده می‌شود
عموم مردم و امور خیریه
در مورد دیدگاه‌ها نسبت به موسسات خیریه نیز همین امر صادق است. آیا مردم امور خیریه را در سطوح داخلی یا در سطوح بین‌المللی ترجیح می‌دهند؟ آیا تداخل کار موسسات خیریه قابل قبول است یا نه؟ آیا موسسات خیریه باید بوسیله افراد حرفه‌ای اداره شود یا توسط داوطلبین؟
شما در هر نقطه از جمعیت می‌توانید در مورد مسائلی مثل اینها با دیدگاه‌های مختلفی روبرو شوید، اما دیدگاه‌های خاصی در میان بعضی از بخش‌های جامعه بیشتر رایج است. این دیدگاه‌های رایج شرایط و تجربیات متفاوتی را بازتاب می‌کند که افکار و رفتار مردم را شکل می‌دهد.
این تفاوت‌ها طبیعی و شایسته احترام ما هستند، اما مهم است که آنها را متناسب نگه داشته و متوجه باشیم که برخی از مشکلات مربوط به موسسات خیریه فراتر از آنها هستند.
از آنجا که در مورد برخی از مهم‌ترین موضوعات مربوط به موسسات خیریه مثل مجموعه‌ای از انتظارات مشترک در مورد نحوه رفتار آنها، توافق گسترده‌ای در میان بخش‌های مختلف جمعیت وجود دارد، این انتظارات زیربنای تحلیل ما از اعتماد به موسسات خیریه در ادامه گزارش آمده است.
شکل 3: عموم مردم و امور خیریه
چشم انداز افکار عمومی در مورد موسسات خیریه پس از بیماری همه‌گیر چیست؟
- افزایش بیشتر اعتماد عمومی در طول زمان،
- ادامه دادن به این مسیر درست،
برای دومین سال متوالی، اعتماد عمومی به موسسات خیریه در انگلستان و ولز در حال افزایش است و در حال نزدیک شدن به اوج خود در سال 2014 است.
اگر چه، سفر به سمت بازگرداندن اعتماد عمومی پس از رسوایی‌های مربوط به خیریه‌های نام آشنا بین سال‌های 2018-2014 به تدریج ادامه دارد، اما تفاوت در اعتماد به موسسات خیریه در سال جاری نسبت به سال گذشته اندک است و تقریباً برای تمام مناطق آزمایش شده دیگر افزایش قابل مقایسه ای رخ داده است.
مردم همچنان انتظارات بالایی از خیریه‌ها دارند. برآورده کردن این انتظارات عمومی در پیشبرد بهبود مستمر اعتماد و اطمینان برای شکوفایی شهرت جمعی خیریه بسیار مهم خواهد بود.
شکل 4: میانگین اعتماد و اطمینان در موسسات خیریه (%)؛
از سال 2018 به بعد، این نظرسنجی به جای تلفن به صورت آنلاین انجام شد. با این حال، این سوال در یک نظرسنجی تلفنی همزمان برای مقایسه در سال 2018 نیز پرسیده شد و میانگین امتیاز 10/5.7 را به دست آورد (تفاوت 0.2+)
موسسات خیریه جایگاه مورد اعتماد بودن خودشان را در بیشتر بخش‌های جامعه بالا نگه داشته‌اند، اما دیگر بخش‌ها نیز یک ترقی کوچک را تجربه کرده‌اند.
شکل 5: جایگاه مورد اعتماد بودن موسسات خیریه در جامعه
"به طور کلی من به موسسات خیریه اعتماد دارم. هیچ رسوایی بزرگی وجود نداشته است که من از آن اطلاع داشته باشم، یا جایی دیده باشم. ما در فضایی زندگی می‌کنیم که همه چیز به شدت تنظیم شده و تحت نظارت است که من نمی‌بینم که این چنین شکاف بزرگی در بازار برای رفتارهای متقلّبانه وجود داشته باشد یا جا برای افرادی باشد که مقدار زیادی پول را بدزدند."
"من همیشه به موسسات خیریه اعتماد داشته‌ام. من سعی می‌کنم فکر کنم ببینم که آیا اصلاً رسوایی وجود داشته است یا نه؟! اما واقعا چیزی به ذهنم نمی‌رسد." (رسوایی بزرگ سال 2018-2014 در حال فروکش کردن است)
تلاش برای بازیابی اعتماد
این برنامه تحقیقاتی به طور مداوم نشان داده است که رسوایی‌های حکومتی بزرگ می‌توانند تأثیر چشمگیری بر اعتماد عمومی داشته باشد. بین سال‌های 2018-2014، میانگین نمره اعتماد کلی از 6.7 به 5.5 کاهش یافت.
ما می‌دانیم که وقتی مردم به "خیریه" فکر می‌کنند، اغلب به سازمان‌های خیریه نام آشنا یا خیریه‌های اطراف که به خوبی آن را می‌شناسند، فکر می‌کنند.
برای مطالعه :
در صحبت‌های کیفی قبلی، رسوایی‌های بزرگ مربوط به موسسات خیریه فردی (کمک کنند‌ه‌ها بیشتر عموم مردم هستند) در اذهان عمومی وجود داشت و به طور مستقیم بر تمایل بسیاری از مردم در حمایت از نه فقط موسسات خیریه مورد بحث، بلکه در مجموع در کل امور خیریه، تاثیر گذاشت.
حالا، با گذشت 3 سال از رسواییOxfam Haiti در سال 2018، و بیشتر از آن، زمانی که برای اولین بار افشاگری‌های شرکت Kids Company و Age UK منتشر شد، صحبت‌های ما با مردم نشان می‌دهد که آن خاطرات شروع به دور شدن کرده‌اند، و به اعتماد عمومی اجازه می‌دهد که به آرامی دوباره رشد کند.
در حالی که تاثیر ماندگار آن هنوز قابل تشخیص نیست. اعتماد کسانی که به راحتی آن وقایع را به یاد می‌آورند، هنوز جریحه‌دار است، در حالی که برخی دیگر گاهی به مشکلات حاکمیتی به صورت کلی اشاره می‌کنند. انتظارات از موسسات خیریه بسیار زیاد است و از اینرو در صورت برآورده نشدن این انتظارات بر اعتماد نیز تأثیر می گذارد.
"آیا هیچ مقاله خبری در مورد موسسات خیریه هست؟"
"موسسه خیریه باید خود را بدون عیب و نقص اداره کند. همه ما از آسیب‌های بزرگ ناشی از اقدامات Oxfam در هاییتی (Haiti) آگاه هستیم که تقریبا به طرز موفقیت آمیزی Oxfam را از نقشه خیریه پاک کرد."
"برخی از مؤسسات خیریه بزرگتر که چهره منفی داشته‌اند بر انتخاب‌های من هنگام اهدای وقت یا پولم تاثیر گذاشته‌اند."
اعتماد مردم به موسسات خیریه افزایش یافته است؟
- اعتماد به موسسات خیریه با یک توزیع غیر یکنواخت بدون تغییر مانده است.
- ربع امنیت بالا، توزیع بالای مردم (بالا چپ) بسیار بیشتر از سایر ربع ها به مؤسسات خیریه اعتماد دارند.
- در ضمن، کمتر از نیمی از ربع پایین سمت راست به مؤسسات خیریه اعتماد دارند.
شکل 6: اعتماد مردم به موسسات خیریه افزایش یافته است؟
برای چندین سال، نسبت مردمی که فکر می‌کردند نقش موسسات خیریه در جامعه "ضروری" یا "بسیار مهم" است، رو به کاهش بود؛ یعنی از بالای 76 درصد به زیر 55 درصد. برای هر تحقیقی در مورد نگرش‌های اجتماعی، این یک تغییر بزرگ در یک دوره زمانی کوتاه است.
برای اولین بار از سال 2012، شاهد این بودیم که این درصد به نفع اهمیت موسسات خیریه برگشت. آن تغییر همچنین در بین هر دو ربع بالا سمت چپ و ربع سمت راست پایین جمعیت آشکار است.
هنوز هم این موضوع وجود دارد که ربع پایین راست با احتمال کمتری موسسات خیریه را به عنوان یک بخش اساسی از جامعه ببینند، اما همه چیز برای همه بخش‌های عمومی در مسیر درستی پیش می‌رود.
شکل 7: ٪ کسانی که خیریه ها را "ضروری" یا "بسیار مهم" توصیف می کنند؛ *از سال 2018 به بعد، این نظرسنجی به جای تلفن به صورت آنلاین انجام شد. با این حال، این سوال در یک نظرسنجی تلفنی همزمان برای مقایسه در سال 2018 نیز پرسیده شد و 62% را به دست آورد (یک تفاوت 4 درصدی، و تایید کننده آن کاهش قابل توجه)
منبع: Charity Commission
04 خرداد 1403
ارسال نظر